Ξεκινάμε σήμερα με ένα κοινωνικό μήνυμα, προσφορά στους φίλους των «Πίσω Σελίδων»:
Η κυνηγετική περίοδος έχει ήδη φτάσει στο τέλος της. Τα «ινστιτούτα» από την άνοιξη μοίρασαν τους νέους καταλόγους τους με τις νέες τους υπηρεσίες και τα νέα τους μηχανήματα, δηλώνοντας έτοιμα να σας ετοιμάσουν για την καλοκαιρινή σας εμφάνιση στις παραλίες. Και να οι διαφημιστικές καταχωρήσεις, να τα ραδιο-φονικά και τηλεοπτικά σποτάκια… Είναι σχεδόν έθιμο παλαιόθεν, πριν τις αρχές του καλοκαιριού, να γίνεται το κυνήγι των χοντρών!!! Έξυπνα συνθήματα, πιασάρικα και υποβλητικά βομβαρδίζουν τους απανταχού «υπέρβαρους» προσπαθώντας να τους δημιουργήσουν τύψεις και κόμπλεξ, ώστε να καταθέσουν τα λεφτάκια τους στα «ινστιτούτα». Κανείς δεν τους ενημερώνει βέβαια ότι το μόνο σίγουρο βάρος που θα χάσουν, είναι αυτό των ευρώ από την τσέπη τους! Ποιος να κάθεται τώρα να διαβάζει τις ανακοινώσεις των Ενώσεων Καταναλωτών; Και στο παιχνίδι προς άγραν πελατών (για έναν περίεργο λόγω κυρίως απευθύνονται στις χοντρές) χρησιμοποιούν διαφόρους τύπους προσέλκυσης:
.
Πρώτος τύπος διαφήμισης: «Λαμβάνομεν νεανίδα ευτραφή ως μοντέλο του Ρέμπραντ, τριχωτή σαν την Τσίτα του Ταρζάν και κατά προτίμησιν ανέραστη από τότε που ο Παρθενών ήτο στα σχέδια του Ικτίνου και του Καλλικράτη. Την μαλάζουμε, την ιδρώνουμε, την απλώνουμε, την τυλίγουμε σε φύκια Ανταρκτικής κατουρημένα από πιγκουίνο, την πασαλείβουμε με εκχύλισμα αδένων λοβοτομημένου πράσινου ιγκουάνα, την ψεκάζουμε με απόσταγμα πάπιας του Πεκίνου, σταγόνες θυμαρίσιου μελιού, μίγμα απογοητευμένου ανανά και μανόγαλου, την βάζουμε κάτω από τον νέο κβαντικό λιποδιαλυτικό υπερσυμπιεστή Koroidochondre 8ης γενιάς, και από μεσαιωνική γκραβούρα, μετατρέπεται σε αντίγραφο κάτι ανάμεσα στην Kendall Jenner και την Kim Kardashian!!!»
Δεύτερος τύπος διαφήμισης: «Έχεις τρίχες; Στο δρόμο σε φωνάζουν αρκούδαααα; Εμείς είμαστε η λύση που ψάχνεις!!! Θα τις διασπάσουμε! Θα τις εξαφανίσουμε! Θα τις ανασκολοπίσουμε! Θα τις εξολοθρεύσουμε! (Τις πιστωτικές σου κάρτες έχουν στο μυαλό τους!!!). Το νέο μας fatlaser υπερσύγχρονης τεχνολογίας κάνει θαύματα! (Το ίδιο θαύματα κάνει και το σκήνωμα του Οσίου Φούφουτου στην Ανω Κωλοπετινίτσα, αλλά αποτρίχωση δεν κάνει ακόμα…). Θα σας αποτριχώσουμε μασχάλες, κοιλιακή χώρα, μύστακα, φαβορίτες, πόδια, κώλο, στήθος (τελικά καλή μου, αν έχεις τρίχα σε όλα αυτά τα μέρη, μάλλον είσαι κλεισμένη σε ζωολογικό κήπο και σε ταΐζουν μπανάνες…). Αρκεί να υπογράψετε συμβόλαιο στο οποίο θα μας παραχωρείτε όλα τα περιουσιακά σας στοιχεία, κινητά και ακίνητα… Ελάτε στο θαύμα της αποτρίχωσης!» Πάντως ρε παιδιά, εδώ έχω απέναντι μου ένα πολύ κερδοφόρο μαγαζί που πάνω από 2000 χρόνια τώρα πασχίζει να μας πείσει για ένα θαύμα στην Κανά και δεν έχουν πειστεί όλοι, κι εσείς θέλετε να μας πείσετε με τη μία για το θαύμα της αποτρίχωσης;
Τρίτη κλασσική τακτική είναι η πιεστική διαφήμιση που έχει σκοπό να υποβάλλει το αγοραστικό κοινό σε αδυσώπητες τύψεις! Και να φωτογραφίες με ζουμερές κωλάρες, βυζάκια στητά, δέρμα-φίλντισι, σχοινάκια για μαγιό… «Τις βλέπετε αυτές; Θα σας φάνε τα αγόρια στην παραλία αν δεν έρθετε σε εμάς να αφαιμάξουμε τα ζεστά λεφτάκια σας. Είστε χοντρές όσα κιλά κι αν έχετε! Είστε άσχημες όσο όμορφες κι αν είστε! Γιατί εμείς μπορούμε να σας κάνουμε καλύτερες!»
Και βλέπεις κάτι κοπελίτσες σαν τα κρύα τα νερά, με κορμάκια λαμπάδες και θέλουν να πάνε να αδυνατίσουν! Καλά εντάξει, το δικαίωμα στην ηλιθιότητα είναι δεδομένο. Καλή μου, είσαι 1.70 και 55 κιλά. Και νομίζεις ότι είσαι χοντρή; Εσύ δίαιτα πάχυνσης θες! Πώς διάολο σε έπεισαν ότι είσαι χοντρή; Πώς σου εμφύτεψαν αυτό το άγχος με την χοντροφοβία και την κυτταρίτιδα! Δεν ξέρεις ότι είναι λογικό να τα έχεις, λόγω ράτσας; Να έχουμε και αίσθηση του μέτρου. Στο κάτω κάτω το πολύ τέλειο, το υπερβολικά αδύνατο, δε λέει και πολύ. Δείτε τη Monica Bellucci ή την Beth Ditto! Οι γυναίκες έχουν κώλο τεράστιο, κυτταρίτιδα, αλλά της πάει και τις αρέσει το σώμα τους! Αν πάμε πίσω στον χρόνο, θα βρούμε κείμενα και εικόνες που εκθειάζουν αυτό που σήμερα θεωρούμε τροφαντό σώμα, κυρίως των γυναικών, και κάνουν εγκωμιαστικές αναφορές σε ραβδώσεις και λακκάκια, κάτι που οι «ειδικοί» σήμερα μεταφράζουν ως ραγάδες και κυτταρίτιδα. Η χοντροφοβία μάλιστα επηρεάζει δυσανάλογα τις γυναίκες που μεγαλώνουν μαθαίνοντας από πολύ νωρίς ότι υπάρχει ένα βλέμμα το οποίο τις παρατηρεί αδηφάγα…
Και όλα αυτά γιατί; Αδυνατίζοντας εσείς μερικά γραμμάρια, παχαίνουν οι τσέπες της κ. Ινστιτούτογλου! Μην είστε θύματα. Αν θέλετε να αδυνατίσετε σταματήστε να σαβουρώνετε πέντε τυρόπιτες για πρωινό. Σταματήστε τα «με τον αέρα παχαίνω» ή «το νερό με παχαίνει». Ή μήπως εννοείς τον αέρα που αναπνέεις μεταξύ της 2ης και 3ης πίτσας; Πηγαίνετε για περπάτημα ρε! Κουνηθείτε λίγο από τον καναπέ και τις καφετέριες και θα δείτε για πότε θα λιώσουν τα λίπη! Και αφήστε τα laser για το Star Trek και το Star war…
Τέλος του κοινωνικού μηνύματος. Πάμε παρακάτω:
.
Μάθαμε να λέμε πως ζούμε στον αιώνα της ταχύτητας και των αλλαγών αλλά είναι μερικά πράγματα που αλλάζουνε δύσκολα, θα το ξέρετε άλλωστε. Η οικονομία φερ’ ειπείν. Είτε ο Αρσένης την αναλαμβάνει, είτε ο Παπαντωνίου, είτε ο Χριστοδουλάκης, είτε ο Σημίτης, είτε ο Αλογοσκούφης, είτε ο Παπαθανασίου, είτε ο Χρυσοχοΐδης, είτε ο Τσακαλώτος, είτε ο Σταϊκούρας είτε ο Πιερρακάκης στα ίδια χάλια παραμένει! Όχι μόνο στο μηδέν η βελτίωση αλλά στο μείον. Κάθε χρόνο και χειρότερα! Θα μπορούσε βέβαια να την είχε αναλάβει ο ίδιος ο Κούλης, αλλά σ’ αυτό συμφωνώ με τον μακαρίτη τον Ανδρέα: Τόση αλλαγή δεν θα την αντέχαμε…! Εντάξει, εντάξει μη βαράτε, λίγο μπλακ χιούμορ δε σηκώνετε;
Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο τα ίδια πράγματα ισχύουν. Να, οι μπατριώτες ψηφοφόροι του Κούλη είναι ζωντανό παράδειγμα αυτής της περίπτωσης. Μιλάει ο Κούλης, κραυγάζουν αυτοί, σωπαίνει ο Κούλης, το βουλώνουν αυτοί, χαζογελάει ο Κούλης, χαζογελάνε κι αυτοί, χαιρετάει ο Κούλης ζητωκραυγάζουν αυτοί. Πηγαίνει στη λαϊκή ο γκόμενος ο Κούλης και του την πέφτουν οι γυναίκες, αυτοί (;)… Βέβαια καμιά φορά, ξυπνάει ο Κούλης κι αυτοί συνεχίζουν να κοιμούνται, αλλά αυτό δεν μετράει, είναι απλά και μόνο η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα! Αν κάτι έχει σημασία είναι ότι έχουν επιχειρήματα για αυτή τους τη στάση. Γιατί οι άνθρωποι το λένε καθαρά, δεν το κρύβουνε: «Εμείς ρε μπορεί μια ζωή να αλλάζουμε κόμματα, ιδεολογία όμως δεν αλλάξαμε ποτέ! Πάντα με τον Κούλη ήμασταν!»… Και τότε τι να πεις εσύ; Έχουν εμμονές.
Γιατί κι εγώ έτσι είμαι, έχω τις έμμονες ιδέες μου. Και πρώτα απ᾿ όλα είμαι βέβαια… μπατριώτης! Αλλά, βέβαια, μ’ αρέσει το σις κεμπάπ από το Αιβαλί, αλλά κι εκείνο το ισκεντέρ κεμπάπ στην Ιστανμπούλ, οι γιαλαντζί ντολμάδες, το ιμάμ, οι πίτσες, οι κρέπες, η καρμπονάρα, η ρώσικη σούπα μπορτς, τα γαλλικά κρουασάνς, η ιταλική παρμεζάνα, το ουγγαρέζικο σαλάμι… Πως να το κάνουμε; Ο μπατριωτισμός είναι έμφυτος! Ή τον έχεις, ή δεν τον έχεις. Κι εγώ τον Ελληνισμό τον έχω μέσα μου, να εδώ, λίγο πιο πάνω από την σκωληκοειδίτιδα αλλά οπωσδήποτε πιο κάτω απ’ το στέρνο. Πού και πού βέβαια, μου δημιουργεί προβλήματα, κάτι σαν βαρυστομαχιά από κατάχρηση αράβικου ντονέρ ή τούρκικου πατσά ή ιταλικής μπολονέζ, αλλά γενικώς τον αντέχω! Για να καταλάβετε μάλιστα πόσο βαθιά είναι ριζωμένος μέσα μου ένα σας λέω: Τόσες πατριδοέτσι ελληνικούρες του φίλου μου του Κώστα Ζουράρι, τόσοι «κρωγμοί αλλοφύλων», τόσα αποσπάσματα από την αρχαία ελληνική γραμματεία που διαβάζει σε σκύλους ο Σπύρος, δεν κατάφεραν να με κάνουν να αλλάξω ακόμη… Παραμένω αμετανόητα βαλκάνιος Έλληνας! Τρέμε Σπύρο!
Γι’ αυτό, μαζί με το κείμενο τούτο, ετοιμάζω και τις βαλίτσες μου. Μια παλιά παράδοση, που στόμα-στόμα έφτασε ως τις μέρες μας, επιβάλλει αυτόν τον καιρό να την κάνουμε για διακοπές και μπάνια. Έχετε ακούσει την έκφραση «τα μπάνια του λαού»; Τι λαός θα ήμασταν αν δεν πηγαίναμε για μπάνια; Προ αμνημονεύτων μάλιστα χρόνων, κάπου εκεί στα 1975-78, αστειευόμασταν λέγοντας ότι το καλοκαίρι δεν είναι για κινητοποιήσεις, το κίνημα πηγαίνει… διακοπές! Και βέβαια τ’ άκουγαν οι… άλλοι και δώστου όλα τα μέτρα μες το κατακαλόκαιρο! Ποιος ν᾿ αντιδράσει; Τώρα βέβαια κίνημα δεν υπάρχει οπότε τι να κάνουμε, πώς αλλιώς να διατηρηθεί η παράδοση; Πηγαίνουμε για διακοπές εμείς και οι άλλοι περνάνε ότι αντιλαϊκό μέτρο θέλουνε. Μερικά πράγματα τελικά δεν αλλάζουν…
Και καλά κάνουμε. Είναι άλλωστε ένας ακόμη τρόπος να ελέγξουμε —ακόμη και πάνω στο πλοίο πηγαίνοντας διακοπές— την ορθότητα των πολιτικών γραμμών που μας πλασάρονται (φύκια για μεταξωτές κορδέλες).
Γιατί μην μου πείτε πως δεν σας τη σπάει εκείνος ο γκόμενος ο Κούλης που προσπαθεί να ηγεμονεύσει στο κατάστρωμα, και σας τη βγαίνει φιλολαϊκά; Πέντε καρέκλες αυτός για πάρτι του στο κατάστρωμα του πλοίου, (πετώντας βελάκια, ανταγωνίζεται με τον Σπύρο, τον Θάνο και τον Μάκη, έχοντας ως στόχο μια ντουζίνα κατάμαυρους λαθρομετανάστες σε μια βάρκα που πλευρίζει το πλοίο), μισή καρέκλα η υπέρκομψη κυρία του, και σ’ όλο το κατάστρωμα αμολητή η οικογένεια του να έχει καταλάβει όλες τις καρέκλες, αφήνοντας σας όρθιο να βιγλίζετε το πέλαγο…
Και τότε μπαίνει στο μυαλό το ελληνικότατον ερώτημα: Αυτόνομη πορεία, ελπίζοντας ότι όλο και κάποιο κάθισμα θα σας εκχωρήσει ο γκόμενος, ή πλατιά συμπαράταξη για να γίνουν επιτέλους οι καρέκλες κτήμα για όλο τον λαό των όρθιων;
Εγώ είναι αλήθεια, ερωτοτροπώ με την δεύτερη άποψη καθώς δεν γουστάρω τους γκόμενους και τις κυρίες τους. Και σας θυμίζω παρεμπιπτόντως, ότι επιστρέφοντας από τα «μπάνια του λαού» (όσοι πάτε), η ΝΔ θα είναι ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ θα είναι ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ θα είναι ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι…[;] Το υποτελές καθεστωτικό πολιτικό σύστημα θα ετοιμάζει νέα «Τέμπη» και νέους Οπεκεπέδες, θα σχεδιάζει αύξηση του 13άωρου και του 6ήμερου εργασίας, ο γέροντας Εφραίμ θα ζει και θα βασιλεύει και την μετόχα του θ᾿ αυγατεύει, το εφοπλιστικό κεφάλαιο θα παραμένει στυγνός εκμεταλλευτής της χώρας και των εργαζομένων, οι τιμές λιανικής θα συνεχίζουν την ανιούσα, οι μισθοί θα συνεχίζουν την πορεία τους προς τα τάρταρα, τα διεθνή κέντρα αποφάσεων θα συνεχίζουν (για το καλό μας!) να μας λένε τι πρέπει να κάνουμε, οι φοροεπιδρομές θα μονοπωλούν πάλι την επικαιρότητα (Ρομπέν των Δασών που σας χρειάζεται…), η εξουσία των απατεώνων και των λαμόγιων, της κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος, των σκανδάλων, της καταστολής και της ανεργίας θα είναι πάλι μπροστά μας, και ο Αύγουστος θα είναι πάντα Αύγουστος… Κι ας λέει ο θυμόσοφος λαός μας «κι από Αύγουστο… χειμώνας!»
