1 Σχόλιο
Η γυναίκα του Λωτ
Ασάλευτη στην ερημιά.
Μαρμαρωμένη.
Σκληρή η τιμωρία σου σαν στρίψεις το κεφάλι να δεις κατάματα τη φρίκη.
Τιμωρείται η τόλμη. Φωτιά υπονομεύει τα βήματά σου.
Κατακαίει τα ίχνη
Στήλη από αλάτι τα δάκρυά σου.
Ποιός σκοτώνει τα παιδιά?
Ποιός πληγώνει τη γη?
Ποιός αρπάζει τον ουρανό και βάφει αιμάτινα φεγγάρια?
Ανατριχίλα… Μια κραυγή στο χάος!
Δίχως ηχώ, πνιγμένη στο στέρνο
