Δεν πρόκειται για ταινία τρόμου, αλλά για την θλιβερή εβδομάδα υψηλής ραπτικής του Παρισιού. Αν και στη σημερινή εποχή δεν υπάρχουν πολλά που μπορούν να μας εκπλήξουν μετά την Eurovision και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μόδα για φρικιά! Το Παρίσι φιλοξένησε το πανηγύρι για φρικιά, το οποίο για κάποιο λόγο εντάσσεται στην «Εβδομάδα Υψηλής Ραπτικής». Όχι πως το κοινό ήταν καλύτερο…
.
Εκτός από την πλήρη έλλειψη τέχνης, δημιουργικότητας, καλαισθησίας κυριαρχεί η κακογουστιά. Το γεγονός ότι το ίδιο το θέμα γίνεται όλο και πιο περιορισμένο, καθώς εξαντλείται γρήγορα και εύκολα, οπότε είναι σημαντικό να αναλυθεί το υποκείμενο του. Δεν είναι τυχαίο!
Τίποτα τέτοιο δεν βοηθά περισσότερο τα τρέχοντα παγκόσμια φασιστικά σχέδια, τα οποία μετατρέπουν τον κόσμο σε ένα εικονικό φεουδαρχικό γκέτο, που κυριαρχείται από μεγάλες πρωτεύουσες των τεχνολογικών και στρατιωτικών βιομηχανιών. Αυτός ο φασισμός, με το πρόσχημα της «κοινής λογικής» και της παραδοσιακής ηθικής της «κοινής γνώμης», προωθείται ενεργά σήμερα ως απάντηση σε τέτοιου είδους «πολιτιστικές εκδηλώσεις» του λεγόμενου «φασισμού» ή «παγκοσμιοποίησης». Τέτοιες που ενοχλούν τους ανθρώπους με φυσιολογικό μυαλό, αλλά αγνοούν εντελώς την ιστορία.
Μέχρι τώρα ίσως να κάναμε λάθος όταν δεν παρατηρήσαμε πόσο στενά συνδέεται τόσο με τη σημερινή αμερικανική κυβέρνηση όσο και με τις προφανείς «εθνικιστικές» και «αντισυστημικές» παρατάξεις και κυβερνήσεις αφενός, και με τους φασίστες «αναρχοκαπιταλιστές» αφετέρου. Όλοι τους συγχρονίζονται και, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον για να επιτύχουν τους δικούς τους στόχους, βασίζονται σε δύο κοινωνικούς τρόπους ψυχολογικής αποξένωσης. Από τη μία πλευρά, οι χορηγοί αυτής της παρακμής, και από την άλλη, οι αντιδραστικοί «θεματοφύλακες της παραδοσιακής ηθικής», που έρχονται να μας «σώσουν» από αυτήν μέσω των «παραδοσιακών» αξιών και της κάθε λογής θρησκείας. Αλλά είναι όλοι ίδιοι, οικοδόμοι και σωτήρες είναι ίδιοι όπως πριν, τώρα και πάντα. Πάντα σε χαλεπούς καιρούς, σε καιρούς οικονομικής κρίσης, όταν οι όποιες κοινωνικές κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων εισέρχονται σε περίοδο περιορισμού και κατάργησης τους, αναπτύσσεται ένα κύμα ανορθολογισμού με κύρια έκφραση τη θρησκεία, αλλά και κάθε είδους ανορθολογιστικές εκδηλώσεις, από την εξάπλωση της μανίας με την ψευδοεπιστήμη της αστρολογίας μέχρι την υστερία με τα τυχερά παιχνίδια και τις εκτροπές και εκκεντρικότητες της σαπίλας στο χώρο του πολιτισμού και της «τέχνης». Η αγριότητα της αγοράς οδηγεί νομοτελειακά στην αναθέρμανση του ανορθολογισμού και της μεταφυσικής. Ο σύγχρονος άνθρωπος ζώντας σε μια κοινωνία που του δημιουργεί τεράστια ανασφάλεια, με οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις απρόβλεπτες, ραγδαίες και καταστροφικές, δεν μπορεί ή δεν έχει μάθει να ερμηνεύει τις αιτίες, και επιστρέφει σε προορθολογικές μορφές αντίληψης. Γιατί βλέπει ότι οι κοινωνικές δυσκολίες δεν αντιμετωπίζονται ικανοποιητικά από τις οικονομικές και κοινωνικές επιστήμες, ενώ οι θετικές επιστήμες είναι ουδέτερες ή παίρνουν ανοιχτά το μέρος του κεφαλαίου, οπότε θεωρούνται υπεύθυνες για τα δεινά που βιώνουν. Οι πηγές ανασφάλειας (καταστροφή οικονομίας, σκάνδαλα και ξεπεσμός του πολιτικού προσωπικού, πόλεμοι, απώλεια εργασίας, αύξηση της βίας και της εγκληματικότητας, αποξένωση, αποκαθήλωση ηθικών αξιών κλπ) γεμίζουν τον άνθρωπο με φόβο, πικρία, απογοήτευση, πεσιμισμό. Αναζητώντας διέξοδο, οδηγείται στον ανορθολογισμό. Και η στροφή αυτή δεν παράγεται αυθόρμητα ή αυτόματα από την έντονη ανασφάλεια που γεννά το σύστημα της αγοράς και της εκμετάλλευσης. Ενισχύεται από τους παράγοντες που εξυπηρετούνται από αυτήν την αναζωπύρωση, δηλαδή από τις κυρίαρχες τάξεις του συστήματος, τις εκκλησίες, τις παραθρησκευτικές και μεταφυσικές οργανώσεις και γενικά από όλους αυτούς που η «φυγή», η «εκτόνωση» και η στροφή σε πρόσκαιρους «παραδείσους» και ακίνδυνη είναι για το σύστημα και αποφέρει τεράστια κέρδη στους «επαγγελματίες» του είδους. Η κοινωνία της αγοράς συναντιέται πολύ ευχάριστα με την βιομηχανία των επιθυμιών… Με το αζημίωτο βέβαια, θησαυρίζουν εξαπατώντας αφελείς και ανασφαλείς ανθρώπους.
Σε όλες τις προγενέστερες κρίσεις του καπιταλισμού και ιδίως σε αυτήν του `30 εμφανίστηκαν τάσεις στροφής προς τις θρησκείες και τις ανορθολογικές ιδέες. Τα παρανοϊκά μηνύματα του ναζισμού-φασισμού βρήκαν πρόσφορο έδαφος στο λαό της Γερμανίας γιατί η ήττα του προηγούμενου πολέμου και η οικονομική χρεωκοπία δημιούργησαν μια ισχυρή τάση στον ανορθολογισμό, μια τάση «φυγής» από μια κοινωνία δυστυχίας και φτώχειας.
Αρκεί να αναρωτηθούμε ποιοι ήταν οι δημιουργοί της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και θα δούμε γιατί η ύπαρξή της, που χαρακτηρίζεται από απώλεια νοήματος, γενικό κοινωνικό αποπροσανατολισμό και θρίαμβο της διαφθοράς και της παρακμής, ήταν τόσο απαραίτητη για να έρθει ο Χίτλερ στην εξουσία.
Ποιες είναι πραγματικά σήμερα οι αυτόκλητες «αντισυστημικές δυνάμεις» που κατακλύζουν την γηραιά ήπειρο και κερδίζουν τις κυβερνήσεις; Εκείνοι οι ακροδεξιοί κύκλοι που έχουν οικειοποιηθεί αυτό το όνομα και οδηγούν τον αγώνα για να μας επιστρέψουν στη φεουδαρχική δουλεία, και ενισχύονται μέσω του τεχνολογικού ελέγχου. Αυτός είναι ο σημερινός ζωντανός φασισμός, με τα σύγχρονα τεχνολογικά εργαλεία που επιστρέφει και απειλεί την ανθρωπότητα.
Μόνο ένα παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό, αντιφασιστικό κίνημα μπορεί να αντισταθεί στο φασισμό. Αλλά ο πραγματικός αντιιμπεριαλισμός δεν χρειάζεται «αγωνιστές» από το Facebook, το ΤΙΚ ΤΟΚ, το Instagram και τα META memes, αλλά άτομα που μελετούν σοβαρά την παγκόσμια και τοπική ιστορία, την πολιτική οικονομία, τον πολιτισμό, την τέχνη, την ψυχολογία και συμμετέχουν ενεργά στη διαπάλη του ταξικού αγώνα μέσα από τα συνδικάτα, τους μαζικούς φορείς, τις αντιπολεμικές και αντιφασιστικές πρωτοβουλίες σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά αυτής της χώρας και αυτού του πλανήτη.#
