ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
– Κι οι λέξεις πασχίζουν να ξεπλύνουν την καπνιά που λεκιάζει το στερέωμα. Σβήνει τον ήλιο. Άπνοια!
– Πρώτα στην σειρά ήρθαν τα σύμφωνα. Δεν συμφωνούν και κραυγάζουν. Άηχες κραυγές, πνιχτές. Στριμώχνονται μπερδεμένα και σταματούν τα ρολόγια.
– Να και τα φωνήεντα, προβάλλουν δειλά αναστενάζοντας ξέψυχα. Ήσυχα μουρμουρίσματα, αδιέξοδα.
– Από κοντά και τα πνεύματα. Δειλά σχηματίζονται λέξεις. Προσπαθούν όλοι μαζί. Σχεδόν τα καταφέρνουν. Γεμίζουν αράδες, σελίδες. Θέλουν να γράψουν το τέλος.
– Ξάφνου εμφανίζεται το ερωτηματικό. Φτάνει αργοπορημένο ασθμαίνοντας και τους φράζει τον δρόμο. Μοιραίο, κακότυχο κι αφηρημένο. Οι λέξεις σκορπίζουν πανικόβλητες, άνευρες και ηττημένες. Ακριβώς τότε είναι πιο ακινητεί ο χρόνος παραδομένος στο σκότος.
