Εδώ και δύο χρόνια παίζουν την… κολοκυθιά για την εξεύρεση χώρου ολιγοήμερης φιλοξενίας προσφύγων ● Σύσκεψη-φιάσκο χθες στο Ηράκλειο, ενώ οι άγαρμπες λύσεις δίνουν χώρο στη γιγάντωση του ρατσισμού ● Η στάση τους διευκολύνει τον Μάκη Βορίδη, που ετοιμάζεται ήδη για επιβολή λύσεων χωρίς συναίνεση
Με παλινωδίες και άτσαλους χειρισμούς προσπαθούν οι αιρετοί της Κρήτης (δήμοι και περιφέρεια) να λύσουν ένα πρόβλημα που χτυπά εδώ και πολύ καιρό την πόρτα του νησιού, αλλά μόλις τα τελευταία 24ωρα συνειδητοποίησαν την έκταση και την έντασή του. Η εξεύρεση χώρου προσωρινής φιλοξενίας για τους ανθρώπους που όλο και συχνότερα σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς φτάνουν από τα νότια παράλια διασχίζοντας τη Μεσόγειο αποτελεί πλέον ένα τρανό παράδειγμα αποτυχίας του ρόλου και της αποστολής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Κρήτης.
Χθες ο λιμενάρχης Ηρακλείου κάλεσε σε σύσκεψη εκπροσώπους δήμων και της Περιφέρειας Κρήτης, που όμως κατέληξε σε φιάσκο με διαρροές και… αισιοδοξία για την εξεύρεση συγκεκριμένου χώρου φιλοξενίας, οι οποίες διαψεύστηκαν εν ριπή οφθαλμού. Συγκεκριμένα, στο τραπέζι έπεσε το κτίριο των εγκαταστάσεων της πρώην Συνεταιριστικής Οργάνωσης (ΚΣΟΣ), στον δρόμο Ηρακλείου – Μοιρών.
Για το συγκεκριμένο κτίριο η συντονίστρια της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης, Μαρία Κοζυράκη, είπε μετά τη σύσκεψη πως εξετάζεται σοβαρά καθώς διαθέτει τις βασικές υποδομές, ενώ θα διερευνηθεί και το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Σχεδόν ταυτόχρονα τη διέψευδε ο αντιπεριφερειάρχης Ηρακλείου, Νίκος Συριγωνάκης (που επίσης συμμετείχε στη σύσκεψη), λέγοντας πως «είμαστε στο μηδέν» και δεν υπάρχει κανένας διαθέσιμος χώρος φιλοξενίας.
Λίγα μόλις λεπτά μετά ήρθε και η ανακοίνωση της ίδιας της ΚΣΟΣ, που τονίζει ότι κανείς και ποτέ δεν ζήτησε οποιονδήποτε χώρο για δημιουργία δομής μεταναστών, μη παραλείποντας να τονίσει πως «σε κάθε περίπτωση η ΚΣΟΣ ΑΕΣ Α.Ε. διαφωνεί κάθετα και δεν πρόκειται να παραχωρήσει οποιονδήποτε χώρο της ιδιοκτησίας της για τέτοια ή για παρόμοια χρήση».
Η υπάρχουσα κατάσταση
Μέχρι στιγμής, μετανάστες και πρόσφυγες στοιβάζονται σε παντελώς ακατάλληλους χώρους, στο εκθεσιακό κέντρο της Αγυιάς στα Χανιά και στο λιμάνι του Ηρακλείου (αρχικά στην αίθουσα των λιμενεργατών και κατόπιν στο κτίριο του «ψυγείου»). Εκεί μένουν συνήθως για δύο ή τρεις μέρες μέχρι να προωθηθούν ακτοπλοϊκώς στην ηπειρωτική Ελλάδα, κυρίως στα ΚΥΤ Αμυγδαλέζας και Μαλακάσας.
Οσο οι «καραβιές» των ανθρώπων που έφταναν από τον Νότο ήταν μικρές (των 20, 30 ή 50, το πολύ, ανθρώπων) η κατάσταση στους χώρους του Ηρακλείου και των Χανίων ήταν διαχειρίσιμη. Και πάλι βέβαια δεν μιλάμε για «φιλοξενία», αλλά για κράτηση, και πάλι σε άθλιες συνθήκες, σε χώρους που δεν έχουν καν παροχή νερού ή έστω ένα στρώμα για να ξαπλώσει ο καθένας από αυτούς. Από τη στιγμή όμως που στα αλιευτικά άρχισαν να βρίσκονται εκατοντάδες άνθρωποι, όπως έγινε τα τελευταία 24ωρα, η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο.
Στο Ρέθυμνο αναγκάστηκαν να φτιάξουν υπαίθριο καταυλισμό με σκηνές στο γήπεδο του Τσεσμέ για τους 501 πρόσφυγες και μετανάστες που εντοπίστηκαν στα νότια του νομού, προκαλώντας μάλιστα ρατσιστικές αντιδράσεις (βλ. «Πογκρόμ κατά των 501 προσφύγων» – «Εφ.Συν.» 24.6.25), ενώ από χθες οι δήμαρχοι ρίχνουν ο ένας το μπαλάκι στον άλλο και όλοι μαζί στην περιφέρεια και στο υπουργείο Μετανάστευσης για τη μη εξεύρεση λύσης.
Η αλήθεια είναι πως ήδη από τον Απρίλιο του 2024 είχε ζητηθεί από τους δημάρχους της Κρήτης να συμφωνήσουν στους χώρους για τη δημιουργία δύο δομών προσωρινής φιλοξενίας, με τον τότε υπουργό Δημ. Καιρίδη να υπόσχεται γενναίες χρηματοδοτήσεις για τη δημιουργία υποδομών και στελέχωση στους χώρους αυτούς.
Από την πλευρά τους οι δήμαρχοι της Κρήτης δείχνουν (δικαιολογημένη εν μέρει) δυσπιστία για το κατά πόσο θα είναι όντως «προσωρινή» η παραμονή των μεταναστών εκεί, αλλά κυρίως αρνούνται να αναλάβουν το πολιτικό κόστος για την υπόδειξη σημείων ή κτιρίων ο καθένας στα όρια του δήμου του.
Με αυτά τα δεδομένα φαντάζει πλέον μονόδρομος η λύση της «επιβολής» αποφάσεων από την πλευρά της κυβέρνησης. Πρόσφατα ο Μάκης Βορίδης έφτασε στην Κρήτη και επιθεώρησε χώρους (κυρίως πρώην στρατόπεδα) για πιθανή εγκατάσταση μιας δομής. Οι αντιδράσεις από τους αντίστοιχους δήμους (Ηρακλείου και Μινώα Πεδιάδας) ήταν ακαριαίες και φυσικά αρνητικές. Τότε όμως οι καραβιές είχαν ακόμα λίγους ανθρώπους μέσα, ενώ τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά…
