Υπερβαίνοντας κάθε όριο διπλωματικής αβρότητας ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ, υποδεχόμενος τον πρόεδρο των ΗΠΑ, τον αποκάλεσε, φάρο της…δημοκρατίας.
Αν οι φάροι ήσαν σαν τον Τζον Μπάιντεν, τότε, αλίμονο στη ναυσιπλοΐα…
Περί αυτοάμυνας
Το τι αποτελεί νόμιμη αυτοάμυνα, δεν είναι αυτή που νομίζει ο κόσμος, αλλά αυτή που ορίζει ο νόμος στη συνέχεια.
Και φυσικά είναι εντυπωσιακό το πόσοι άνθρωποι αγνοούμε την ουσία του όρου.
Προς τούτο, παραθέτω μία σχετικά σύντομη αλλά και περιεκτική ανάλυση της νομοθεσίας περί την αυτοάμυνα.
Σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα της χώρας (άρθρα 22, 23, 24, 25 και 32), ορίζεται πως:
Α. Δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας.( η άμυνα αποτελεί λόγο άρσης του άδικου χαρακτήρα μιας πράξης).
Ο αμυνόμενος έχει το δικαίωμα να προασπίσει τα δικά του έννομα αγαθά, προσβάλλοντας τα έννομα αγαθά του επιτιθέμενου.
Β. Άμυνα, είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου, στη οποία προβαίνει το άτομο, για να υπερασπιστεί τον εαυτόν του, η άλλον, από άδικη και παρούσα επίθεση, που στρέφεται εναντίον τους.
Απομονώνω λέξεις κλειδιά:
Αναγκαία, Άλλον και Παρούσα.
Αναγκαία: Σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει, επικινδυνότητα και απειλή βλάβης και να είναι ο μοναδικός τρόπος για να αντικρουστεί μία απειλή τη δεδομένη στιγμή, ώστε να στοιχειοθετηθεί η νόμιμη άμυνα.
Άλλον: Είναι νόμιμη η άμυνα προς χάριν τρίτου, όταν περιλαμβάνει όσα ισχύουν για την προσωπική άμυνα.
Παρούσα: Δηλαδή όταν συμβαίνει την ΊΔΙΑ στιγμή, αλλιώς δεν πρόκειται για νόμιμη αυτοάμυνα, αλλά για
ΕΚΔΙΚΗΣΗ.
Για τον ίδιο λόγο, αν ο αμυνόμενος προκαλέσει μία επίθεση με δική του ανάρμοστη συμπεριφορά, δεν θεωρείται άμυνα η απόκρουση της επίθεσης, αλλά, ΔΌΛΙΑ και άδικη ενέργεια. (αρ.24 του ΠΚ).
Όλα αυτά βέβαια, συμβαίνουν στο δίκαιο της χώρας μας, αλλά και στο διεθνές δίκαιο.
Μόνο που στο διεθνές, υπάρχει και ο άκρως πονηρός όρος “ενεργός άμυνα”, κατά την οποία ο αμυνόμενος, δεν περιορίζεται στην απόκρουση του επιτιθέμενου, αλλά προβαίνει και σε επίθεση!
Πίσω λοιπόν από αυτόν τον όρο, ο οποίος λες και είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του Ισραήλ, κρύβονται οι ιθύνοντες αυτής της χώρας και οι υποστηρικτές τους.
Όλοι όμως παραβλέπουν εσκεμμένα, ότι το Ισραήλ, με τη γενοκτονία και τον εκτοπισμό των Παλαιστινίων, αλλά και την τρομοκρατική ενέργεια με τις παγιδεύσεις των συσκευών τηλεπικοινωνίας, οι οποίες εξερράγησαν ακόμα και σε σώματα αθώων παιδιών,έχει υπερβεί κατά πολύ, οποιοδήποτε όριο νομιμότητας.
Και να μην ξεχνάμε, ο κατακτημένος, σύμφωνα πάντα με το διεθνές δίκαιο, δικαιούται να αντιστέκεται και να αντιδρά, με οποιονδήποτε δυνατό τρόπο!
Τέλος, να επισημάνω ότι σύμφωνα με τις συμβάσεις της Γενεύης του 1949 και τα πρωτόκολλα του 1977, ένας από τους βασικούς πυλώνες του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, είναι η απαγόρευση στοχοποίησης αμάχων, ακόμη κι’ αν αυτοί βρίσκονται πλησίον μαχόμενων στρατιωτών.
Παρεμπιπτόντως τα 2/3 των 45 χιλιάδων θυμάτων στη Γάζα είναι άμαχοι και παιδιά, χωρίς να υπολογίζονται οι τραυματίες και οι εκτοπισμένοι.
Τούτων όμως δοθέντων, γεννάται το ερώτημα, πως η διεθνής κοινότητα, το συμβούλιο ασφαλείας, ο οργανισμός ηνωμένων εθνών, οι εισαγγελείς των διεθνών δικαστηρίων οι οποίοι γίνονται μάρτυρες της παραβίασης κάθε άρθρου του διεθνούς δικαίου, καθώς καί οποιοσδήποτε αρμόδιος που είναι ταγμένος να υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί όλοι αυτοί, περιορίζονται σε παραινέσεις, εκκλήσεις και ευχολόγια;
Η απάντηση είναι αβίαστη:
Γιατί όλοι αυτοί οι θεσμοί, άγονται και φέρονται από αυτούς που δημιουργούν και συντηρούν τους πολέμους, προκειμένου να πλουτίζουν.
Ναι, τόσο εγκληματικά και τόσο κυνικά, μην ψάχνουμε τίποτα άλλο…
