Μαθαίνω πως για τις σημερινές παρελάσεις ετοιμάζονται γιαουρτώματα στους εκπροσώπους της κυβέρνησης. Ειδικά μετά τη δήλωση του Γιώργου ότι «καμιά διαμαρτυρία δεν θα μας κλείσει στα γραφεία μας». (Μη λες μεγάλες κουβέντες, θα έλεγα εγώ Γιώργο).
Ίσως αν πήρατε αργά τη εφημερίδα, να βλέπετε ήδη στις ειδήσεις γιαουρτώματα και (ελάτε, παραδεχτείτε το) να το ευχαριστιέστε με την καρδιά σας. Αν κάπως πρέπει να ονομαστεί αυτή η επανάσταση που έρχεται(;) ας είναι να ονομαστεί η Επανάσταση του Γιαουρτιού. Γιατί όχι.
Βλέπω στο Facebook να οργανώνονται, εδώ και μέρες, τάγματα κρούσης με τις τσανάκες ανά χείρας. Υπάρχουν μέχρι και οδηγίες για την εφαρμογή αλλά και συμβουλές για να προτιμηθούν οι μικρές φίρμες, ώστε να μην κάνουμε και τζίρους στους Βγενόπουλους και τα καρτέλ του γάλακτος. Από αυτή την κυβέρνηση, που φέρνει νόμο για να αφοπλίσει τους «τζαμπατζήδες» των διοδίων, θεωρώ πλέον πιθανή την επαναφορά του Νόμου 4000 που είχε ψηφίσει το 1958 ο Καραμανλής περί τεντιμποϊσμού.
Το τι γιαούρτι είχε φύγει τότε δε λέγεται. Και ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1983 που τον κατάργησε. Και θα είναι ο Γιώργος που θα τον επαναφέρει ως τρομονόμο ή κάτι τέτοιο, αν το πράγμα επεκταθεί.
Γιατί, ας μη γελιόμαστε, αυτό εννοεί ότι καμιά διαμαρτυρία δεν θα μας κλείσει στα γραφεία μας. Εννοεί «εμείς θα κλείσουμε μέσα τους διαμαρτυρόμενους». Έχει δώσει κλίμα ήδη ο Πάγκαλος.
Δεν ξέρω αν το γιαούρτι είναι πολιτική στάση και θέση. Μάλλον δεν είναι. Είναι, όμως, αποτελεσματική.
Στραπατσάρει την εικόνα τους, τη σοβαροφανή, αυτή που λέει στα πάνελ του Πρετεντέρη ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Αυτή που συνεχίζει να λέει μαζί τα φάγαμε, σώζουμε τη χώρα, τζαμπατζήδες, κοπρίτες, αντιεξουσιαστές της εξουσίας, λεφτά υπάρχουν, σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
Γι’ αυτό και μόνο είναι αποτελεσματικό το γιαουρτάκι. Υγιεινό και απολύτως αποτελεσματικό. Και δένει τόσο με την εθνική υπερηφάνεια της ημέρας.
Ίτε παίδες. Καλό βόλι…