Οι μεθοδεύσεις του υπουργείου Πολιτισμού για την υπόθεση των 161 αρχαιοτήτων της Συλλογής Στερν δεν αποτελούν τυχαία επιλογή. Ειδικά για την Κρήτη θυμίζουν την υπόθεση της περιβόητης «Συλλογής Μητσοτάκη» που εκτίθεται πλέον με κάθε επισημότητα στο νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων. Αν και ο θεσμικός δρόμος προς τη νομιμοποίηση στις δύο περιπτώσεις έχει διαφορές, η βασική ιδέα είναι η ίδια: αρχαιότητες που αποκτήθηκαν με θολό τρόπο, αναβαπτίζονται υπό το όνομα του σπουδαίου ιδιοκτήτη τους, ο οποίος πλέον όχι μόνο αποφεύγει μπλεξίματα με την αρχαιολογική νομοθεσία αλλά εξαγνίζεται και ως «δωρητής» ή «συλλέκτης» που μας επιτρέπει να βλέπουμε τις «αρχαιότητές του».
Για τους Κρητικούς είναι σαφές πως μέρος έστω της «Συλλογής Μητσοτάκη» είναι προϊόν λαθρανασκαφής στη Μεσαρά. Ο σπουδαίος αρχαιολόγος Αντώνης Βασιλάκης τα έχει αποδείξει αυτά με κίνδυνο, τότε, ακόμα και να χάσει τη δουλειά του. Στην υπόλοιπη κοινή γνώμη όμως τα συγκεκριμένα αντικείμενα νομιμοποιούνται ως «Συλλογή Μητσοτάκη».
Το ίδιο θα συμβεί και με τη Συλλογή Στερν. Η κ. Μενδώνη ανέλαβε όχι μόνο να «καθαρίσει» το σκοτεινό ζήτημα της απόκτησής τους, αλλά καλλιεργεί ακόμα και το αίσθημα ευγνωμοσύνης που πρέπει να τρέφουμε στον «συλλέκτη» ο οποίος θα μας αφήνει να βλέπουμε τα «αρχαία του» σε δόσεις. Εγινε με την πρωθυπουργική οικογένεια της Ελλάδας, γιατί να μη γίνει και με έναν ζάμπλουτο επιχειρηματία; Πολύ περισσότερο που σε αυτή την περίπτωση του κάνουμε τη χάρη να αναγνωρίσουμε a priori και την αυθεντικότητα των αρχαιοτήτων, χωρίς ποτέ να έχει γίνει επιστημονική δημοσίευση για το συγκεκριμένο υλικό. Σε μια χώρα που η Δικαιοσύνη θα λειτουργούσε κανονικά η παρέμβαση του εισαγγελέα θα ήταν αυτονόητη. Και τότε και τώρα…
