Κι’ όμως, τις πρωτοφανείς και μεγαλειώδεις για ελληνικά δεδομένα συγκεντρώσεις, σε δεκάδες ελληνικές πόλεις και όχι μόνο, στις οποίες εκφράστηκε με τον πιο εμφατικό τρόπο η δυσαρέσκεια και η οργή του κόσμου για το έγκλημα των Τεμπών και τη συγκάλυψή του, το κρατικό κανάλι, φερέφωνο του Μαξίμου, υποβάθμισε το γεγονός.
Και με μία χλιαρή καθώς και καθυστερημένη κάλυψη, αποκάλυψε τον πραγματικό του ρόλο, καταρρίπτοντας παταγωδώς, τον μύθο περί έγκυρης και έγκαιρης ενημέρωσης.
Άραγε, κανείς από την κυβέρνηση δεν υπέθεσε ότι η μη ουσιαστική κάλυψη των συγκεντρώσεων, αφ’ ενός τους εκθέτει και αφ’ ετέρου πείθει και τον πιο επιφυλακτικό πολίτη για την ενοχή της κυβέρνησης στο έγκλημα;
Ακόμα, το όλο γεγονός μας επιτρέπει και την εξαγωγή ενός αβίαστου συμπεράσματος: Ο λαός ενωμένος, έχει τεράστια δύναμη και προκειμένου να κινητοποιηθεί δεν χρειάζεται κανένα πολιτικό κόμμα, παρά μόνο κίνητρο και αποφασισμένο ηγέτη, ο οποίος όμως, αναζητείται…