Εντάξει, μάλλον όλα οδηγούν σε παγκόσμιο πόλεμο και το έχουμε από χέρι χαμένο το παιχνίδι. Το νέο αφήγημα είναι πως η Ευρώπη κινδυνεύει και συνεπώς πρέπει να αγοράσει κι άλλα όπλα από τις ΗΠΑ. Το Ιράν παίρνει τα ηνία στον «Αξονα της αντίστασης» και το Ισραήλ θυμήθηκε ξαφνικά να προσφύγει στον ΟΗΕ, του οποίου εργαζόμενους δολοφονούσε πριν λίγες εβδομάδες.
Στην Ελλάδα κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση στέκονται στο πλευρό του Ισραήλ (όπως και του Ζελένσκι άλλωστε) και όπως πάντα όλοι μαζί στεκόμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Στις Πίσω Σελίδες μιλούν:
—–
Γιώργος Τσιάρας, αρχισυντάκτης στo Τμήμα Διεθνών της Εφημερίδας των Συντακτών: «Ο ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ ΕΛΠΙΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ»
https://open.spotify.com/episode/70s6gVL7PmsZIZh8z2h6ws
Ο Γιώργος Τσιάρας, αρχισυντάκτης στα διεθνή της Εφημερίδας των Συντακτών, μιλά για τις τελευταίες εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, την αντίδραση του Ισραήλ στην επίθεση του Ιράν και πως αναμένει να εξελιχθεί η κατάσταση.
Ο ίδιος σημειώνει ότι με εξαίρεση τον Νετανιάχου, που πιέζεται και πολιτικά, κανένας δεν επιθυμεί κλιμάκωση της κατάστασης ενώ αναφέρεται και στην στάση της Ευρώπης η οποία οδηγείται σε κούρσα εξοπλισμών, τονίζοντας ότι όσο υπάρχουν πόλεμοι, θα δουλεύουν οι πολεμικές βιομηχανίες, ειδικά των ΗΠΑ.
Μιλώντας για την επίθεση του Ιράν, κάνει λόγο για υποκρισία από το Ισραήλ, καθώς αρκετές φορές έχει λειτουργήσει ως κράτος-τρομοκράτης, την ώρα που και το Ιράν εξοπλίζει όλους τους εχθρούς του Ισραήλ, επιδεινώνοντας έτσι τις σχέσεις, ενώ τονίζει ότι όλες οι ενέργειες του Ισραήλ έχουν στόχο να πεισθεί η διεθνής κοινότητα, και κυρίως οι ΗΠΑ, να καταστρέψουν πολεμικά το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Επιπλέον επισημαίνει ότι οι συμμαχίες που υπάρχουν περιπλέκουν οποιεσδήποτε αποφάσεις παρθούν από οποιαδήποτε πλευρά, σημειώνοντας ότι η γεωπολιτική δεν είναι «γουέστερν» και δεν υπάρχουν «καλοί και κακοί» καθώς ρόλο παίζουν μόνο οι συμμαχίες και τα συμφέροντα.
Παράλληλα αναφέρεται και στον Ιράν και στο αποτέλεσμα της επίθεσης υπογραμμίζοντας ότι παρά το γεγονός ότι τρεις χώρες έκαναν τα πάντα για να καταρρίψουν τους πυραύλους, δεν τα κατάφεραν στο 100%, με αποτέλεσμα να χτυπηθούν βάσεις πολύ σημαντικές.
Τέλος, μιλά για την περαιτέρω εμπλοκή της Ελλάδας στους πολέμους ανά τον κόσμο, και στον «ηγετικό» ρόλο που επιδιώκει στο ζήτημα με τους Χούθι και την διεθνή αποστολή πολεμικών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα, αναφερόμενος παράλληλα και στους κινδύνους στοχοποίησης της χώρας ως «μέρος του εχθρού».