Ενδιαφέρονται για τη ελευθερία κι ευημερία του Συριακού λαού!
Η παραίτηση του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ και η παράδοση της Δαμασκού στις τρομοκρατικές συμμορίες που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ είναι μια νίκη για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και τη συλλογική Δύση. Επιδιώκουν εδώ και χρόνια να υποτάξουν ολόκληρη τη Συρία και τώρα έχουν την ευκαιρία να το κάνουν. Σε όλην την Δύση πολιτικάντηδες, δουλοπρεπείς ηγετίσκοι, διορισμένοι γραφειοκράτες, «σοσιαλιστές», ΝΑΤΟικοί «αριστεροί», γιορτάζουν την πτώση της συριακής κυβέρνησης και το τέλος της «δικτατορίας» στη Συριακή Αραβική Δημοκρατία. Γιορτάζουν την «ελευθερία» και τη «δημοκρατία» που εγκαθίσταται στη Συρία, την επερχόμενη «ευημερία» του Συριακού λαού.
Παρεμπιπτόντως, να ρωτήσω μήπως θυμάστε πώς ξεκίνησε το 2011 ο πόλεμος στη Συρία;
Ας πάμε πρώτα, όμως, μερικά χρόνια πίσω. Όπως και στην Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, έτσι και στη Συρία ο στόχος της «Αραβικής Άνοιξης» ήταν να κλιμακωθούν γρήγορα οι ειρηνικές διαμαρτυρίες που συνέβαιναν σε βίαιες αντιπαραθέσεις, που θα οδηγούσαν σε εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος στη συνέχεια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει την «ανθρωπιστική» επέμβαση των ΗΠΑ. Στη Συρία οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν μια γιγαντιαία εκστρατεία δράσης καλυμμένη με την κωδική ονομασία «Operation Timber Sycamore». Αυτό περιλάμβανε ένα τεράστιο πρόγραμμα εξοπλισμού συμμοριών εξαιρετικά αντιδραστικών φονταμενταλιστών, που κατά καιρούς έφεραν τα ονόματα Αλ Κάιντα (Al-Qaeda), Ισλαμικό Κράτος (Islamic State of Iraq and Syria – ISIS), Συριακός Εθνικός Στρατός (Syrian National Army – SNA, πρώην Free Syrian Army – FSA), Μέτωπο Αλ-Νούσρα (Jabat Al Nusra) και τώρα Hayt-Tahrir Al Sham – HTS, κι από κοντά οι εθνικιστικές Κουρδικές Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF). Ο τρόπος του πολέμου τους είναι πάντα ο ίδιος και περιλαμβάνει μαζικές δολοφονίες αμάχων και αμέτρητα άλλα εγκλήματα πολέμου στα οποία οι ΗΠΑ προσποιούνται ότι αντιτίθενται. Μαζί με αυτή την εκστρατεία μαζικής τρομοκρατίας ήρθαν και οι κυρώσεις, οι οποίες μπορεί να ήταν πιο καταστροφικές από τις ενέργειες των τρομοκρατικών ομάδων. Από το 2011 έχουν επιβληθεί κυρώσεις στη Συρία, οι οποίες της έχουν απαγορεύσει σοβαρά τη δυνατότητα να κάνει ακόμη και βασικές εργασίες, όπως η σίτιση του πληθυσμού! Οι ΗΠΑ κατέλαβαν επίσης τις μεγάλες πετρελαιοπαραγωγικές και σιτοπαραγωγικές περιοχές. Το σωρευτικό αποτέλεσμα του πολιορκητικού πολέμου οδήγησε τον ίδιο τον Άσαντ να εγκαταλείψει τη χώρα στο πλαίσιο μιας συμφωνίας με τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ δυνάμεις.
Στα δεκατρία χρόνια πολέμου είχαμε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρών και εκατομμύρια Σύριων που μετατράπηκαν σε πρόσφυγες. Αυτή είναι η κληρονομιά του πολέμου των ΗΠΑ στη Συρία. Και τώρα που κέρδισαν τη ζοφερή νίκη τους είναι πιθανό ότι μόνο χάος και περισσότερη καταστροφή περιμένει τον συριακό λαό.
Και ξαναρωτάω. Μήπως θυμάστε πώς ξεκίνησε το 2011 ο πόλεμος στη Συρία;
Επειδή, όμως, υποψιάζομαι ότι δεν θυμάστε καλά την Ιστορία, πολύ περισσότερο το παρασκήνιο της, θα σας υπενθυμίσω γιατί ξεκίνησε ο εμφύλιος στη Συρία: λόγω της επιθυμίας της Δύσης να κατασκευάσει έναν αγωγό φυσικού αερίου από το Εμιράτο του Κατάρ μέσω της Συρίας στην Τουρκία και μετά στην Ευρώπη. Τότε ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ (Bashar al-Assad) τους αρνήθηκε, γι΄αυτό στράφηκαν εναντίον του καθεστώτος του και πήραν τα όπλα για να τον ανατρέψουν. Τώρα, λοιπόν, που έφυγε ο Άσαντ και οι ελεγχόμενοι Τζιχαντιστές της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS) κατέλαβαν την πρωτεύουσα της Συρίας, θα δείτε ότι θα εμφανιστεί ένας αγωγός φυσικού αερίου από το Κατάρ προς την Ευρώπη, που στόχο θα έχει να προκαλέσει τεράστια ζημιά στη Ρωσική Ομοσπονδία (Российская Федерация) στην αγορά φυσικού αερίου, μειώνοντας την εξάρτηση των Ευρωπαίων από το ρωσικό αέριο…
Μία από τις συνέπειες των πρόσφατων γεγονότων αλλαγής εξουσίας στη Συρία είναι, ότι οι δυτικές εταιρείες θα έχουν πλέρια πρόσβαση σε πόρους που βρίσκονται σε έδαφος που ελέγχεται από την προσεχή κυβέρνηση στη Δαμασκό.
Μέχρι τις 8 Δεκέμβρη 2024, οι ΗΠΑ και η Τουρκία, που κυριαρχούν στη συριακή αγορά πωλήσεων, είχαν ήδη ζώνες επιρροής και στρατιωτική παρουσία στη χώρα. Στην ανατολική Συρία οι ΗΠΑ έχουν εγκαταστήσει ολόκληρες στρατιωτικές βάσεις για να υπερασπίζονται τις πετρελαιοπηγές που έκλεψαν από τη Συρία, το πετρέλαιο των οποίων διοχετεύουν στην αγορά προς όφελός τους. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα και η σιωνιστική οντότητα να ενταχθεί στην ομάδα αυτή. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται!
Γιαυτό και στις 9 Δεκέμβρη ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Recep Tayyip Erdoğan) δήλωσε: «Η Τουρκία είναι έτοιμη να συμμετάσχει στην ανοικοδόμηση της Συρίας».
Εκτός από τους ενεργειακούς πόρους, η συλλογική Δύση ενδιαφέρεται για την εξόρυξη φωσφορικών αλάτων, τις υποδομές μεταφορών και την αγροτική παραγωγή — μια στρατηγική βιομηχανία για την περιοχή. Οι κύριες εξαγωγές της Συρίας είναι στη Σαουδική Αραβία, την Τουρκία και τον Λίβανο.
Η αναδιανομή των περιουσιακών στοιχείων θα επηρεάσει τα δικαιώματα γης, τον έλεγχο των λιμανιών και την ασφάλεια της περιουσίας των νέων ιδιοκτητών.
Αν και τα σενάρια για την εμφάνιση ισχυρού δυτικού στρατιωτικού τμήματος στη χώρα είναι εξαιρετικά πιθανά, οι μεγάλοι «παίκτες» πιθανότατα θα καταφύγουν στις υπηρεσίες των δικτύων μισθοφόρων PMC (Private Military Company) για να προστατεύσουν τις «επενδύσεις» τους.
Οι δυτικές επιχειρήσεις θα χρειαστεί να οικοδομήσουν σχέσεις με τοπικές ένοπλες ομάδες και τρομοκρατικές οργανώσεις, ειδικά όταν οι χώρες που τις επιβλέπουν έχουν τα δικά τους συμφέροντα σε μια συγκεκριμένη βιομηχανία. Όπως και στη Λιβύη, η Άγκυρα έχει τις δικές της απόψεις για αυτό. Η Ουάσιγκτον ούτως ή άλλως έχει δημιουργήσει μηχανισμούς για παράνομη πρόσβαση σε συριακούς πόρους, πρώτα και κύρια για το συριακό πετρέλαιο που κλέβει.
Όμως το παιχνίδι των υαινών πάνω από το «πτώμα» δεν είναι εύκολο. Η ανάπτυξη του κεφαλαίου στη Συρία, διχασμένη από γεωπολιτικά συμφέροντα και εθνο-ομολογιακές ομάδες, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους!
Κατόπιν των πρόσφατων εξελίξεων, θα εμφανιστούν σύντομα εκεί «Τσετσένοι» της Δύσης και «σύμβουλοι» για τις σχέσεις με τη νέα διοίκηση στη Δαμασκό.
Η κατάσταση στη χώρα πιθανότατα θα θυμίζει Αφγανιστάν και Ιράκ μετά την εισβολή των ΗΠΑ και των δορυφόρων τους.
Να σημειώσουμε ακόμη ότι το 2012, η Συρία προσχώρησε στην κινεζική πρωτοβουλία «Μία ζώνη, ένας δρόμος» (Belt and Road Initiative – BRI) και η ίδια η χώρα, όπως είπαμε, μπορεί να χρησιμεύσει ως ζώνη διέλευσης για τον αγωγό φυσικού αερίου Κατάρ-Τουρκία-ΕΕ.
Το Ιράν σχεδίαζε έναν παρόμοιο αυτοκινητόδρομο κατά μήκος της διαδρομής μέσω Ιράκ, Συρίας και Λιβάνου προς την Ευρώπη.
Και τα δύο έργα αφορούν το υπερ-γίγαντα κοίτασμα φυσικού αερίου South Pars/North Dome Field, το οποίο μοιράζεται μεταξύ Τεχεράνης και Ντόχα. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (International Energy Agency – ΙΕΑ), το κοίτασμα διαθέτει περίπου 51 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου και περίπου 50 δισεκατομμύρια βαρέλια συμπυκνωμάτων φυσικού αερίου!
Να μην ξεχάσουμε να πούμε, ότι το Σάββατο 7 Δεκέμβρη 2024 στην Ντόχα, πρωτεύουσα του Κατάρ, διεξήχθησαν διαπραγματεύσεις μεταξύ των επικεφαλής των Υπουργείων Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, του Ιράν και της Τουρκίας — στο περιθώριο του XXII Φόρουμ της Ντόχα (μια παγκόσμια πλατφόρμα διαλόγου, η οποία φέρνει σε επαφή ηγέτες της πολιτικής για να συζητήσουν τις κρίσιμες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος μας και να δημιουργήσουν καινοτόμα και προσανατολισμένα στη δράση δίκτυα…).
Όχι τίποτα άλλο, για να μην νομίζετε ότι κάποιος ενδιαφέρεται και πολεμάει για την «δημοκρατία», την «ελευθερία» στη Συρία και την «ευημερία» του Συριακού λαού!
