Για τον μεταμοντερνισμό, την προσομοίωση και το παιχνίδι των νοημάτων

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Οι ακροδεξιές-συντηρητικές δυνάμεις παίρνουν την πολιτική σκυτάλη από τους σοσιαλδημοκράτες και τους ψευτο-αριστεροκεντρώους. Απέναντι στην παραφροσύνη των παγκοσμιοποιητικών συνθημάτων της σημερινής κυβέρνησης του «δημοκρατικού κόσμου» σχεδόν οτιδήποτε θα φανεί ως κοινή λογική, και ο ακροδεξιός λαϊκισμός θα εκμεταλλευτεί ακριβώς αυτό. Αλλά αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, αυτό που σημαίνει είναι ακριβώς η μετεκλογική μεταμόρφωση που συνέβη στη σινιόρα Μελόνι (Giorgia Meloni) του Fratelli d’Italia‎‎, FdΙ. Πρόσφατα, η Άλις Βάιντελ (Alice Elisabeth Weidel), δήλωσε σε συζήτηση με τον Alien Musk ότι ο Χίτλερ «ήταν κομμουνιστής και σοσιαλιστής». Στη συνέχεια, πρόσθεσε ότι «τα αριστερά κινήματα είναι αυτά που έχουν μεγαλύτερη τάση να επικρίνουν το Ισραήλ και ότι ανάμεσά τους ρίζωσε ο αντισημιτισμός». Υπάρχουν πολλά που πρέπει να θυμόμαστε για το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας (πρώην Front National και τώρα Rassemblement national) και τις ιδεολογικές πεποιθήσεις της δυναστείας Λεπέν (Jean-Marie Le Pen και Marion Anne Perrine Le Pen), επίσης, εντελώς ανεξάρτητα από όλες τις φιλορωσικές δηλώσεις που έκαναν κατά την εξουσία τους. Ο φθηνός λαϊκισμός είναι ακριβώς αυτό. Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις έχουν τα πάντα εκτός από αντιναζιστικές πεποιθήσεις. Οι ιδέες τους υποδηλώνουν παρανόηση των ανθρωπιστικών αξιών — της βάσης των πολιτισμών όλων των εποχών και των λαών. Η «κοινή λογική» τους είναι πάντα χυδαιότητα και οι απόγονοι των νικητών της χιτλερικής Γερμανίας θα πρέπει να το καταλάβουν και να το νιώσουν στο πετσί τους, χωρίς περιττές εξηγήσεις.

Ο νοτιοαφρικανός, λοιπόν, οικονομικός μεγιστάνας Ίλον Μασκ (Elon Reeve Musk) και η Γερμανίδα συμπρόεδρος της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» (AFD) Αλίς Βάιντελ πιστεύουν ότι ο Χίτλερ ήταν «κομμουνιστής»!

ALICE WEIDEL: «Ο Χίτλερ ήταν κομμουνιστής. Θεωρούσε τον εαυτό του ως σοσιαλιστή. Εθνικοποίησαν όλες τις ιδιωτικές εταιρείες. Ζητούσαν τεράστιους φόρους. Η μεγαλύτερη επιτυχία της χώρας μας ήταν να χαρακτηρίσει τον Αδόλφο Χίτλερ ως συντηρητικό ή ελευθεριακό. Δεν ήταν. Ήταν ένας κομμουνιστής σοσιαλιστής. Τελεία. Το AfD είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι ένα συντηρητικό ελευθεριακό κόμμα. Ο Χίτλερ δεν ήταν «στα δεξιά». Ο Χίτλερ έπαιξε με τον φθόνο των ανθρώπων ο ένας εναντίον του άλλου. Αυτό ήταν ένα σοσιαλιστικό όπλο. Δεν ήταν τίποτα άλλο από έναν αντισημιτικό σοσιαλιστή».

Δεν υπάρχει τίποτα το εκπληκτικό σε αυτήν τη ρητορική της σύγχρονης ακροδεξιάς.

● Πρώτον, ο «κομμουνισμός» στον λόγο τους είναι απλώς κάτι πολύ κακό και λάθος. Μια τέτοια ταμπέλα, μπορεί να σε καταστρέψει πολιτικά. Η Καμάλα Χάρις (Kamala Devi Harris) ήταν… «κομμουνίστρια», επειδή πρότεινε να δοθεί μέριμνα στην κοινωνική ασφάλιση και για τους ευάλωτους. Και αυτό για τους ακροδεξιούς (που είναι νεοφιλελεύθεροι ή και ελευθεριακοί στα οικονομικά) είναι ανεπίτρεπτο. Δεδομένου ότι ο «Χίτλερ» είναι στη συνείδηση του κόσμου μια «κακή» ταμπέλα, η άκρα δεξιά τον συνδέει σε μια ισοδύναμη σχέση με μια άλλη «κακή» ταμπέλα — τον κομμουνισμό! Σε αυτό βοήθησαν οι σοσιαλδημοκράτες, οι φιλελεύθεροι και οι νεοφιλελεύθεροι, οι οποίοι για πολλές δεκαετίες έπαιξαν στα χωράφια της ακροδεξιάς κανονικοποιώντας τον φασισμό, εξισώνοντάς τον με τον κομμουνισμό στο πλαίσιο της θεωρίας των «δύο άκρων».

● Δεύτερον, η ακροδεξιά αντικρούει σθεναρά τη σύνδεση με τον χιτλερισμό, από τη Νυρεμβέργη (Στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας διεξήχθησαν το 1945 και το 1946 οι δίκες των Γερμανών ναζιστών εγκληματιών πολέμου από Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο) και μετά. Ο εθνικιστής, μοναρχικός, πολιτικός «φιλόσοφος» Ίλιν (Иван Александрович Ильин) καλωσόρισε την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία στη Γερμανία, πιστεύοντας ότι ο εθνικοσοσιαλισμός θα σταματούσε την εξάπλωση του μπολσεβικισμού στην Ευρώπη. Έγραψε μετά τον πόλεμο, ότι ο Χίτλερ ναι μεν τα έκανε θάλασσα με το να το παρακάνει με τους Εβραίους, αλλά σε γενικές γραμμές «ο φασισμός ήταν σωστός»! Αποκαλώντας λοιπόν τον Χίτλερ κομμουνιστή, ο Μασκ και η Βάιντελ κατά κάποιο τρόπο διαχωρίζουν τη θέση τους από αυτόν, αφού οι ίδιοι σίγουρα δεν είναι κομμουνιστές…

Οι πραγματικοί «αληθινοί» φασίστες συχνά απορρίπτουν τον Alois και τον θεωρούν ακόμα και «αριστερό», κάτι που στον λόγο τους ισοδυναμεί σχεδόν με το «ομοφυλόφιλος». Ο συλλογικός Μασκ δεν έχει να κάνει με τον «λαϊκό» λαϊκισμό του αυστριακού Efreiter. Ο συλλογικός Μασκ αφορά τον «Νέο Μεσαίωνα» ή τη «Νέα Φεουδαρχία». Αλλά στη δική του εκδοχή, σε αντίθεση με τις ξεπερασμένες σκοταδιστικές φαντασιώσεις του Φλορένσκι (Павел Александрович Флоренский), του Ίλιν (που τον θεωρούν τον μεγαλύτερο φιλοσόφο της εποχής μας), ο «Θεός» θα είναι η Τεχνητή Νοημοσύνη (ΑΙ), ο «βασιλιάς» θα είναι ένας υψηλόβαθμος μαϊντανός όπως ο τρελός Μιλέι (Javier Gerardo Milei) ή ο αποτυχημένος κλόουν Ζελένσκι ή ο δουλοπρεπής Κούλης, οι «αυλικοί» θα είναι ένας μικρός αριθμός διανοούμενων τεχνοκρατών και οι «δουλοπάροικοι» θα είμαστε όλοι μας.

Το θέμα δεν είναι μόνο ότι αποκαλούν τον Χίτλερ «κομμουνιστή». Το θέμα είναι ότι, αντιτιθέμενοι στον Χίτλερ, τοποθετούνται ως ελευθεριακοί. Δεν υπάρχει καμία αντίφαση σε αυτό, πραγματικά. Οι σύγχρονοι μεταπολεμικοί ακροδεξιοί είναι όλοι ελευθεριακοί. Η αντίφαση υπάρχει μόνο στα κεφάλια εκείνων των μορφών που αγωνίζονται κατά του «φιλελεύθερου σατανισμού», αλλά είναι πεπεισμένοι για την «πνευματική και ηθική» τους εγγύτητα με την αμερικανοευρωπαϊκή ακροδεξιά, η οποία για αυτούς είναι υπερφιλελεύθερη!

Από την άλλη πλευρά, η συμπρόεδρος της AfD είναι λεσβία, γεγονός που θα έπρεπε να την έχει μετακινήσει αυτόματα στον κατάλογο των «ευρωγκέι σατανιστών», επίσης να χαρακτηριστεί «κομμουνίστρια». Αλλά όχι, αυτή η περίπτωση είναι διαφορετική. Και η Μελόνι, που υποστηρίζει την Ουκρανία, δεν είναι πλέον «κακή» και μουσολινική στα ανεξάρτητα ΜΜΕ μας. Λέγεται ήδη σιγά-σιγά ότι είναι «σαν τον Όρμπαν (Orbán Viktor Mihály)» και έχει πρόσβαση στον Τραμπ (Donald John Trump), άρα και αυτή είναι διαφορετική. Και το πόσο καλός έχει γίνει ο Μασκ, απλά δεν μπορεί να περιγραφεί…

Παρεμπιπτόντως, δεν είναι σαφές πώς το «Chancellor Oluh Srolz» του Μασκ για τον Σόλτς (Olaf Scholz) διαφέρει θεμελιωδώς από το «κορίτσι μου, δεν είσαι πλέον κυβερνήτης του Καναδά» για τον Τριντό (Justin Pierre James Trudeau) και από το «Πούτιν λα-λα-λα». Καθαρός ευτελισμός και «ουκρανοποίηση» της πολιτικής. Αλλά σε αυτή την περίπτωση είναι μάλλον και αυτή διαφορετική.

Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά ήταν και παραμένει ένα δεύτερο κλιμάκιο του ίδιου συστήματος που βασίζεται στον δυισμό του νεοφιλελευθερισμού και του φασισμού. Ο Τραμπ και ο Μπάιντεν (Joseph Robinette Biden) είναι οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος.

Για να επανέλθουν οι χώρες της Ευρώπης στη λογική, δεν χρειάζονται πολιτικούς καιροσκόπους και λαϊκιστές λαοπλάνους που έχουν ως μοναδικό στόχο την εξουσία, αλλά την αποκατάσταση της ίδιας τους της μνήμης, η οποία ανταλλάχθηκε και πάλι με καθρεφτάκια, χάντρες, όμορφα συνθήματα και υποσχέσεις.

Η σημερινή ιστορία είναι σαν ένα νόμισμα που έπεσε στην κόψη του. Οι επόμενες στιγμές της επιλογής ανάμεσα σε κορώνα και γράμματα θα πρέπει να καθοριστούν όχι από κυβερνητικές αποφάσεις ή την παρέμβαση απόκοσμων δυνάμεων σε συνεργασία με εξωγήινους και τον Άγιο Βασίλη, αλλά από απλούς ανθρώπους που εργάζονται και δίνουν απλόχερα τη ζωή τους για την πιθανότητα ενός θαύματος… Και το σημαντικό για να αντέξουμε είναι να προστατεύσουμε τον εγκέφαλο και την καρδιά μας από τα σημερινά συνεχή συναισθηματικά και πληροφοριακά κύματα που στοχεύουν στην καταστροφή μας.