Γιατί έβαλαν στόχο τις Αφρικανές γυναίκες;

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Επτά ημέρες μετά τη γέννηση ενός παιδιού στη Σενεγάλη, τα μέλη της οικογένειας και οι συγγενείς συγκεντρώνονται για να επισκεφθούν τη μητέρα και το νεογέννητο σε μια γιορτή που ονομάζεται «Nguenté». Αυτή η αξέχαστη γιορτή, που συχνά πραγματοποιείται ακόμη πιο μεγαλοπρεπώς από έναν γάμο, θέλει όλους να φέρνουν δώρα για τη μητέρα. Υφάσματα, κοσμήματα και ρούχα είναι μεταξύ των δώρων, τα οποία έχουν σκοπό να δημιουργήσουν μια χαρούμενη ανάμνηση της γέννησης του παιδιού για τη μητέρα, καθώς το παιδί θεωρείται δώρο και ευλογία.

Σε πολλά χωριά της Νιγηρίας, επίσης, η είδηση της γέννησης ενός μωρού ωθεί ολόκληρο το χωριό να γιορτάσει, σηματοδοτώντας μια μέρα που θα μείνει αξέχαστη για το χωριό. Αυτές οι γλυκές και αγαπημένες αναμνήσεις είναι χαραγμένες στο μυαλό πολλών Αφρικανών νέων. Ωστόσο, η εικόνα που συχνά έχουμε για τις αφρικανικές οικογένειες και μητέρες είναι σε μεγάλο βαθμό μια εικόνα που έχει μεταφερθεί στον κόσμο από τα μέσα ενημέρωσης και τα λόγια δυτικών αξιωματούχων.

Είναι μια εικόνα κακουχιών, πείνας, δυστυχίας και υπερπληθυσμού. Από το 2012, οι ανεπτυγμένες δυτικές χώρες έχουν ξεκινήσει μελέτες και ολοκληρωμένα και δαπανηρά προγράμματα «οικογενειακού προγραμματισμού και ελέγχου του πληθυσμού» στην Αφρική. Η αρχή αυτών των πρωτοβουλιών ήταν η απεικόνιση των σημερινών συνθηκών της Αφρικής. Η άμεση παρέμβαση στον τρόπο ζωής της ηπείρου καθώς και στους οικογενειακούς και κοινωνικούς κανόνες κατά την εποχή της επέκτασης των μέσων ενημέρωσης απαιτούσε εντυπωσιακές εικόνες και προπαγάνδα προκειμένου να επηρεαστεί η κοινή γνώμη στις δυτικές χώρες και στις αφρικανικές ελίτ ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι αρνητικές αντιδράσεις.

«Πεινασμένοι, φτωχοί και πολλοί!»

Από το 2000, η απεικόνιση των χωρών της υποσαχάριας Αφρικής έχει ως στόχο να παρουσιάσει όλες τις πτυχές της ζωής σε αυτές τις χώρες ως σε κρίση. Αυτή η αφήγηση έχει επικεντρωθεί σε μεγάλο βαθμό στη σημαντική αύξηση του πληθυσμού στις χώρες αυτές τις τελευταίες δεκαετίες. Το 2000 ο πληθυσμός της Αφρικής ήταν 830.582.528 άνθρωποι. Σήμερα (8/1/2025) ο πληθυσμός έχει φτάσει τα 1.533.108.355 ανθρώπους δηλαδή αύξηση 84,58% και ο ετήσιος ρυθμός αύξησης μειώθηκε από 2.54 % το 2000, σε 2.32 % με την έναρξη του 2025. Η πρόβλεψη για το 2050 είναι 2.466.647.618 άνθρωποι με την ετήσια αύξηση να είναι 1,57%.

Αυτή η πληθυσμιακή άνοδος, που οφείλεται στην οικονομική και υγειονομική πρόοδο της ηπείρου, έφερε τις δικές της προκλήσεις. Η αύξηση του πληθυσμού δεν έχει ακόμη ευθυγραμμιστεί με την οικονομική ανάπτυξη της ηπείρου και οι χώρες της υποσαχάριας Αφρικής εξακολουθούν να υστερούν στην επίτευξη ευνοϊκών οικονομικών συνθηκών. Οι αυτόχθονες αφρικανικοί πολιτισμοί έχουν προσαρμοστεί σε αυτές τις προκλήσεις.

Παρά τα πολλά παιδιά, οι μεγάλες αφρικανικές οικογένειες παίζουν πολύ υποστηρικτικό ρόλο προς τις μητέρες και τα νεογέννητα. Ωστόσο, λόγω των ανεπαρκών υποδομών υγειονομικής περίθαλψης, τα ποσοστά θνησιμότητας μεταξύ των εγκύων μητέρων στις χώρες αυτές παραμένουν ανησυχητικά υψηλά, ενώ τα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας στην περιοχή αυτή είναι επίσης σημαντικά. Το ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στην περιοχή ανέρχεται σε 7.200 ανά 100.000 γεννήσεις ζώντων παιδιών, και ο αριθμός των μητέρων που πεθαίνουν κατά τον τοκετό φτάνει τις 390 για κάθε 100.000 γεννήσεις ζωντανών παιδιών. Παρά τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας, οι αφρικανικές οικογένειες αγαπούν πραγματικά την απόκτηση πολλών παιδιών και ο πληθυσμός της ηπείρου παρουσιάζει ταχεία αύξηση. Αναμένεται ότι μέχρι το 2050, η Αφρική θα φιλοξενεί περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού.

Ωστόσο, οι δυτικοί ηγέτες και οι καπιταλιστές το βλέπουν αυτό ως μια τρομερή απειλή! «Πρόκειται για μια ωρολογιακή βόμβα… ειδικά αν λάβουμε υπόψη τα περιβαλλοντικά ζητήματα, θα υπάρχουν πολύ λιγότερα τρόφιμα… πρόκειται για μια μεγάλη κρίση», υποστηρίζουν. «Η περιβαλλοντική πίεση και ο υπερπληθυσμός μπορούν να οδηγήσουν σε υψηλά επίπεδα επισιτιστικής ανασφάλειας και λειψυδρίας» τονίζουν. Οι ανησυχίες των Δυτικών για την έλλειψη τροφίμων στην Αφρική, την οποία έχουν καταστήσει κεντρικό θέμα στις αφηγήσεις τους στα μέσα ενημέρωσης, προκύπτουν τη στιγμή που η ήπειρος έχει μεγάλη ικανότητα παραγωγής τροφίμων, από κρέας μέχρι ζαχαροκάλαμο, καλαμπόκι, τροπικά φρούτα κ.λ.π. που απαιτούν επενδύσεις και σχεδιασμό. Και βέβαια δημιουργούν εντυπώσεις στον κόσμο με τις στρεβλές απόψεις που προβάλλουν τα μεγάλα δυτικά Μέσα Ενημέρωσης και αντιγράφουν και τα εγχώρια παπαγαλάκια τους. Ο Βρετανός «ειδικός» σε θέματα πληθυσμού Sir David Attenborough, (η χώρα του οποίου έχει πληθυσμιακή πυκνότητα 286 ατόμων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο), δηλώνει ότι στην Αφρική, «ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων θα πρέπει να ζήσει σε μια πολύ μικρή περιοχή».  Ωστόσο, τα περισσότερα υποσαχάρια έθνη έχουν σχετικά χαμηλή πληθυσμιακή πυκνότητα και μόνο δύο μικρές αφρικανικές χώρες έχουν υψηλότερη πληθυσμιακή πυκνότητα από τη Βρετανία. Είναι το ΜπουρούντιBurundi– με 547 άτομα ανά τ.χιλ., με 14 εκ. κατοίκους και η ΡουάνταRwanda– με 578 άτομα ανά τ.χιλ., με 14 εκ. κατοίκους!

Οι δυτικές χώρες, και ιδίως οι αρχές των ΗΠΑ, έχουν ασκήσει τα τελευταία χρόνια σοβαρές επικρίσεις κατά των αυτόχθονων οικογενειακών προτύπων της Αφρικής. Έχουν επιδιώξει την προώθηση και νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας και την ομαλοποίηση όλων των σεξουαλικών παρεκκλίσεων στην Αφρική. Όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν την ισχυρή πίστη των υποσαχάριων Αφρικανών στο θεσμό της οικογένειας, αλλά τον παρουσιάζουν και ως καταπιεστικό(!) για τις «σεξουαλικές μειονότητες», υποστηρίζοντας τη «δικαιοσύνη» στον τομέα αυτό μέσω των πολιτικών τους. Η Δύση έρχεται σε βοήθεια της Αφρικής! Αφού παρουσίασαν με επιτυχία τα ανύπαρκτα πληθυσμιακά ζητήματα της Αφρικής ως πρόβλημα και κρίσεις, οι δυτικές χώρες δρομολόγησαν ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης βοήθειας. Διεθνή ιδρύματα ανακοίνωσαν επενδύσεις ύψους πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων σε προγράμματα ελέγχου του πληθυσμού στην Αφρική. Η πρωτοβουλία αυτή περιελάμβανε «την ευρεία διανομή αντισυλληπτικών φαρμάκων και εργαλείων, τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση της αφρικανικής νεολαίας στην κατεύθυνση αντισύλληψης, τη διασφάλιση της εύκολης πρόσβασης των Αφρικανών γυναικών σε αμβλώσεις και τη δημιουργία μεγαλύτερης ασφάλειας και ελευθερίας για τις αφρικανικές γυναίκες».

Στις 26-28 Νοέμβρη του 2014, σημαντικοί κυβερνητικοί και διεθνείς δυτικοί οργανισμοί συμμετείχαν στη Διάσκεψη Οικογενειακού Προγραμματισμού στην Αμπούτζα (Abuja) της Νιγηρίας. Μεταξύ των συμμετεχόντων η USAID (United States Agency for International Development), το UNFPA (United Nations Population Fund), το Υπουργείο Διεθνούς Ανάπτυξης του Ηνωμένου Βασιλείου (Foreign, Commonwealth
& Development Office – DFID,
που τώρα άλλαξε όνομα κι έγινε Department for International Development DID) και φυσικά πολυεθνικές εταιρείες και οργανισμοί που προωθούν τις αμβλώσεις και την αντισύλληψη, όπως η IPPF, η Futures Group, η Marie Stopes κλπ, και με τη χρηματοδότηση από το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates (BMGF).

Η πρώτη Διάσκεψη είχε γίνει στην Καμπάλα (Kampala) της Ουγκάντας (Uganda) το 2009.

Αυτή η διάσκεψη του 2014 αποφάσισε να παράσχει σε πάνω από 120 εκατομμύρια αφρικανές γυναίκες και κορίτσια πρόσβαση σε αντισυλληπτικά και υπηρεσίες άμβλωσης μέχρι το 2020. Στο πλαίσιο αυτών των προσπαθειών, εκτύπωσαν έντυπα και εκπαιδευτικό υλικό που περιέγραφαν τα συστήματα ελέγχου των γεννήσεων των δυτικών χωρών. Το υλικό αυτό συζητούσε ρητά την ελευθερία της «σεξουαλικής έκφρασης», την αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας και την ανάγκη αλλαγής των απόψεων και των ενεργειών των αφρικανικών κοινωνιών απέναντι στην οικογένεια. Φαίνεται ξεκάθαρα στο μεγάλο αυτό και «καλοπροαίρετο» σχέδιο των δυτικών χωρών για την Αφρική και τις Αφρικανές γυναίκες ότι στοχεύει στην αλλαγή του θεσμού της οικογένειας, στην αποθάρρυνση των γυναικών και των κοριτσιών από το να δημιουργήσουν οικογένειες και να αποκτήσουν παιδιά, και τελικά στην αποτροπή της γέννησης παιδιών ακόμη και αν δημιουργηθούν οικογένειες. Το σχέδιο ισχυριζόταν ότι έχει στόχο «τη βελτίωση της κατάστασης των αφρικανικών εθνών μέσω του ελέγχου του πληθυσμού και του πολιτισμού τους!».

Εννοείται ότι η Διάσκεψη Οικογενειακού Προγραμματισμού (ICFP) επαναλαμβάνεται συνέχεια από τότε και η επόμενη 7η Διάσκεψη θα γίνει στις 3-6 Νοέμβρη του 2025 στην Μποκοτά (Bogotá) της Κολομβίας (Colombia), με στόχευση στους λαούς της Λατινικής Αμερικής (Latin America) και της Καραϊβικής (Caribbean). Φυσικά και αυτή στηρίζεται από μια πληθώρα ιδρυμάτων, εταιριών και του εργαλειοποιημένου ΟΗΕ.

Οι παγκόσμιοι καπιταλιστές παρεμβαίνουν στο θέμα των γυναικών, όπως ακριβώς κάνουν σε όλες τις πτυχές του τρόπου ζωής των ανθρώπων. Ποιος είναι ο στόχος τους; Ο πραγματικός τους στόχος είναι η πολιτική και αποικιοκρατική διείσδυση. Παρεμβαίνουν για να θέσουν τις βάσεις και να παράσχουν κάλυψη για περαιτέρω εισβολή, έλεγχο, μεγαλύτερη παρέμβαση και επέκταση της σφαίρας επιρροής τους. Αυτό το κίνητρο, που στην πραγματικότητα είναι ένα εγκληματικό, αποικιοκρατικό κίνητρο, κρύβεται πίσω από ένα φιλοσοφικό προπέτασμα, ένα θεωρητικό προσωπείο δικαιωματιστών και μια ανθρωπιστική εμφάνιση.

Η εστίαση στα ζητήματα των γυναικών στην υποσαχάρια Αφρική αποκαλύπτει σαφή ίχνη αυτής της υποκρισίας των καπιταλιστών. Μετά από αιώνες αιματηρής και βάναυσης αποικιοκρατίας από τη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ιταλία και άλλα δυτικά έθνη, η Αφρική αντιμετώπισε ένα κενό εξουσίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενώ τα απελευθερωτικά κινήματα προσπαθούσαν να εγκαθιδρύσουν νέες κυβερνήσεις, οι αποικιοκρατικές δυνάμεις στόχευαν να ανακτήσουν την επιρροή τους στην ήπειρο. Λόγω διαφόρων παραγόντων που προκάλεσαν οι αποικιοκράτες, όπως η πείνα, οι παρατεταμένοι πόλεμοι, η εκτεταμένη πολιτική διαφθορά και οι ξένες επεμβάσεις, η Αφρική δεν προόδευσε όπως της άξιζε. Παρ’ όλα αυτά, αρκετά αφρικανικά έθνη έχουν επιτύχει σημαντική οικονομική και πολιτική ανάπτυξη. Να σημειώσουμε ότι μετά το διώξιμο των αποικιοκρατών της συλλογικής Δύσης από αρκετές χώρες, το ρωσικό κεφάλαιο, μαζί με το κινεζικό κεφάλαιο, τοποθετείται ταχύτατα ως ένας από τους κορυφαίους παράγοντες της οικονομικής κυριαρχίας της ηπείρου, ιδιαίτερα στην περιοχή του Σαχέλ, όπου οι ρωσικές εταιρείες έχουν εξασφαλίσει προνομιακή θέση.

Το ανθρωπιστικό προσωπείο των αποικιοκρατών και καπιταλιστών

Ωστόσο, οι αδυναμίες μέχρι στιγμής της Αφρικανικής ανάπτυξης επιτρέπει στις πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις να επιστρέφουν στην Αφρική με διαφορετικό προσωπείο, επιδιώκοντας, πάντα, να αρπάξουν τους πόρους της.

Αντίθετα με όσα υποστηρίζουν με «επιστημονικό» και «ανθρωπιστικό» μανδύα, ο αυξανόμενος πληθυσμός της Αφρικής θα μπορούσε να αποτελέσει μια εξαιρετική ευκαιρία για την οικονομική ανάπτυξη της ηπείρου. Αυτή η αύξηση του νεανικού πληθυσμού φέρνει δύναμη, φρέσκα κίνητρα, δημιουργικές ιδέες και απαράμιλλη ενέργεια σε ένα έθνος. Ωστόσο, αυτό θα περιόριζε τους αποικιοκράτες και τους σημερινούς καπιταλιστές από την εκμετάλλευση των πόρων της ηπείρου. Αν οι δυτικές χώρες, τα «ανθρωπιστικά» τους ιδρύματα και οι μεγάλοι παγκόσμιοι καπιταλιστές ήθελαν πραγματικά να βοηθήσουν τους Αφρικανικούς λαούς και να επανορθώσουν για το σκοτεινό αποικιακό παρελθόν τους, οι επενδύσεις τους στην ήπειρο θα επικεντρώνονταν σε προγράμματα αλφαβητισμού, στην ανάπτυξη υποδομών, στη δημόσια υγεία, στην εκπαίδευση, στην ανάπτυξη της τεχνολογίας και στην υποστήριξη της πολιτικής σταθερότητας, όπως κάνουν για την ώρα τα Ρωσικά και Κινέζικα κεφάλαια. Ωστόσο, φαίνεται ότι ακόμη και οι «επενδύσεις» της Δύσης στην Αφρική δεν είναι παρά μια επένδυση αποικιοκρατική στόχευσης…

Όταν οι Αφρικανές γυναίκες εκφράζουν επανειλημμένα σε έρευνες την επιθυμία τους να αποκτήσουν πολλά παιδιά και οι Αφρικανικές οικογένειες θεωρούν τη γέννηση κάθε παιδιού ως ευλογία της φύσης, μιλούν για διανομή αντισυλληπτικών, αντισυλληπτικών φαρμάκων, αμβλώσεις κλπ. Όταν οι στατιστικές δείχνουν ότι η πληθυσμιακή πυκνότητα σε πάρα πολλές Ευρωπαϊκές χώρες ξεπερνά κατά πολύ αυτήν της Αφρικής και ότι οι δυνατότητες της Αφρικής για γεωργική και βιομηχανική ανάπτυξη ξεπερνούν κατά πολύ αυτές της Ευρώπης, οι Δυτικοί επιμένουν και πάλι στη μείωση του πληθυσμού της Αφρικής αντί για την ανάπτυξη των υποδομών της. Όταν τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι η έλλειψη πρόσβασης σε ασφαλείς αμβλώσεις ευθύνεται για λιγότερο από το 1/10 των κύριων αιτιών μητρικής θνησιμότητας στην Αφρική —οι περισσότερες μητέρες πεθαίνουν λόγω υψηλής αρτηριακής πίεσης, σοβαρής αιμορραγίας μετά τον τοκετό και μαιευτικών επιπλοκών εξαιτίας της έλλειψης ιατρικής φροντίδας προγεννητικά και κατά τη γέννα— οι Δυτικοί προωθούν την πρόσβαση στις αμβλώσεις ως τη λύση για τη διάσωση των ζωών των αφρικανικών γυναικών!!! Και τέλος, όταν οι Αφρικανοί άνδρες και γυναίκες εκφράζουν την προσήλωσή τους στις πολιτισμικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές και οικογενειακές αξίες τους, οι Δυτικοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής ενισχύουν τις προσπάθειες για την εξάπλωση των σεξουαλικών παρεκκλίσεων σε αυτά τα έθνη, χρησιμοποιώντας εκτεταμένη προπαγάνδα των λεγόμενων «δικαιωματιστών» και την απειλή της παρακράτησης της βοήθειας!

Ωστόσο, ο στόχος είναι σαφής: Η Δύση δεν θέλει η Αφρική να γίνει μια προηγμένη, πολυπληθής, ευημερούσα και ισχυρή ήπειρος, για να μπορεί να συνεχίσει να εκμεταλλεύεται τις φυσικές πηγές της. Επιδιώκει αυτόν τον στόχο, εκτός των άλλων, και υπονομεύοντας τους ρόλους των μητέρων και των συζύγων και διαλύοντας τον θεσμό της οικογένειας στην Αφρική. Ο θεσμός της οικογένειας αποτελεί τον πυρήνα της αντίστασης ενάντια στους πολιτιστικούς και οικονομικούς ιμπεριαλιστές. Τα απομονωμένα, περιθωριοποιημένα και «ιδιαιτεροποιημένα» άτομα, που θέλουν να δημιουργήσουν, είναι πολύ πιο ευάλωτα και μετατρέπονται πολύ πιο εύκολα σε σκλάβους της καπιταλιστικής μηχανής· ενώ η Αφρικανική οικογένεια χρησιμεύει ως ένα από τα πιο κρίσιμα εμπόδια που διαθέτουν οι κοινωνίες για να αντισταθούν σε αυτό το σύστημα υποδούλωσης. Αυτός είναι ο λόγος που ο ρόλος των Αφρικανών γυναικών ως συζύγων και μητέρων έχει δεχτεί τόσο σοβαρή επίθεση από τους μεγάλους δυτικούς καπιταλιστές.

Τι δεν καταλαβαίνεις;