Ισως να σε παρηγορεί το γεγονός ότι όσα γίνονται στην ελληνική «αριστερά» δεν είναι μόνο δική μας πατέντα. Ότι στην ουσία η ρήξη, η σύγκρουση με το κατεστημένο με τους ολιγάρχες, με όποιους τέλος πάντων καθορίζουν τη ζωή μας έχει μετατεθεί για έναν μέλλοντα και απροσδιόριστο χρόνο.
Τελικά, με όλα αυτά ο Μητσοτάκης λέει ότι θα είναι αυτοδύναμος και το 2027 και στην υπόλοιπη Ευρώπη η Δεξιά και η Ακροδεξιά κάνουν πάρτι. Το καλύτερο που έχεις να περιμένεις είναι ένα μεγάλο ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν πολύ απλά τα πράγματα αν τα προβλήματά μας λύνονταν μόνο με την εκδίωξη του Στέφανου. Αλλά το πρόβλημα έχει πολύ πιο βαθιές ρίζες. Και ο «ριζοσπαστισμός» μάλλον ξέφτισε και ως έννοια.
Στις Πίσω Σελίδες μιλούν:
—–
Γιώργος Αλλαμανής, δημοσιογράφος στην «Εφημερίδα των Συντακτών»: «Ο ΠΟΘΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΧΑΘΗΚΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΡΕΑΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ»
Ο Γιώργος Αλλαμανής, δημοσιογράφος στην «Εφημερίδα των Συντακτών», μιλά για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα στην Αριστερά τόσο στην ελλάδα όσο και στην Ευρώπη επισημαίνοντας την άνοδο της Ακροδεξιάς.
Ο ίδιος τονίζει ότι η Αριστερά φαίνεται να μην μπορεί να δώσει απαντήσεις στα σύγχρονα ζητήματα που αφορούν τους πολίτες σε όλη την Ευρώπη, με αποτέλεσμα ο κόσμος να στρέφεται στην ακροδεξιά για να του βρει «λύσεις».
Όπως υποστηρίζει, όπου κυβέρνησε η Αριστερά, βγήκε χαμένη, καθώς δεν προσπάθησε να δημιουργήσει μια δύναμη ρήξης και ανατροπής ενώ σημειώνει ότι ο λαός έχει «εκπαιδευτεί» από το σύστημα να αναμένει μόνο χειρότερο μέλλον, γεγονός που τον οδηγεί να αναζητά μια «σταθερότητα», χωρίς να επιζητά μια αλλαγή που θα του αλλάξει την κατάσταση που βρίσκεται.
Τέλος αναφέρεται στον νέο όρο της «Συντηρητικής Αριστεράς» που έχει ως στόχο απλά να διαχειρίζεται ζητήματα και καταστάσεις και δεν στοχεύει σε ρήξη και αλλαγές, ενώ καταλήγοντας επισημαίνει ότι σε ένα μεγάλο μέρος του λαού, αυτό αρκεί. Μόνη διέξοδος είναι η επιστροφή στα κινήματα, στην κοινωνία των πολιτών όπου ακόμα αναπτύσσονται ισχυρές αντιστάσεις για επιμέρους ζητήματα.
