Πληθαίνουν οι επικριτικές φωνές για τη δίωξη που υφίσταται ο Γερμανός ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ, ο οποίος κάθεται στο εδώλιο του Πλημμελειοδικείου Ρεθύμνου κατηγορούμενος με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο για «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού, με εξυβριστικό περιεχόμενο».
Ασχετα με το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τα γραφόμενα του ιστορικού, πανεπιστημιακοί και πολιτικοί φορείς, χωρίς να μπαίνουν στην ουσία του έργου του κ. Ρίχτερ, καταδικάζουν αυτή καθεαυτή τη δίωξη θεωρώντας ότι γίνεται εις βάρος της ελευθερίας της έκφρασης και της επιστημονικής έρευνας.
Οι αντιδράσεις για τη δίωξη προέρχονται πλέον και από τους ίδιους τους κόλπους της πανεπιστημιακής κοινότητας της Κρήτης – και του πλέον «αρμόδιου» για τα ιστορικά θέματα Τμήματος.
Με χθεσινό τους ψήφισμα τα μέλη του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης δηλώνουν πως θεωρούν «απαράδεκτο και επικίνδυνο να διώκεται ποινικά ένας ιστορικός για τις απόψεις που έχει διατυπώσει σε επιστημονική δημοσίευσή του».
Στο ίδιο ψήφισμα τονίζεται πως «όποιες και αν είναι οι ενστάσεις που μπορούν να διατυπωθούν για το έργο του Χ. Ρίχτερ, η ελευθερία της έκφρασης και η ελευθερία της επιστημονικής έρευνας πρέπει να είναι δεδομένες και αυτονόητες, όπως άλλωστε επιτάσσει το Σύνταγμα», ενώ το κείμενο καταλήγει με μία αυτονόητη (τουλάχιστον για τον πανεπιστημιακό χώρο) προτροπή:
«Η απάντηση σε επιστημονικές απόψεις με τις οποίες κανείς διαφωνεί δεν δίνεται με ποινικές διώξεις αλλά με τη νηφάλια διατύπωση αντεπιχειρημάτων».
Ρατσιστικός… αντιρατσισμός
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι διδάσκοντες στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου, χαρακτηρίζουν βαθύτατα ανησυχητικό, εν έτει 2015, να διώκονται ποινικά ιστορικοί για απόψεις που εκφράζουν σε επιστημονικές δημοσιεύσεις τους.
«Ο διάλογος επί επιστημονικών ζητημάτων δεν επιτρέπεται να στοιχίζεται στις μέριμνες των λαϊκισμών», αναφέρουν σε κοινή τους ανακοίνωση 27 καθηγητές, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα και τονίζοντας πως η ίδια η δίκη που γίνεται με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο μπορεί να αποτελέσει δείγμα ρατσισμού.
Συγκεκριμένα αναφέρουν: «Η καταχρηστική επίκληση των διατάξεων του αντιρατσιστικού νόμου, με στόχο τον περιορισμό της ακαδημαϊκής ελευθερίας, δεν απειλεί μόνο την ελευθερία της έρευνας αλλά αντίκειται στην ίδια την καταπολέμηση του ρατσισμού».
Ανακοίνωση για το θέμα εξέδωσε και η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ζητώντας την κατάργηση του άρθρου 2 του αντιρατσιστικού νόμου καθώς οδηγεί ευθέως στην ποινικοποίηση των αντίθετων από την κρατούσα επιστημονικών προσεγγίσεων του ιστορικού μας παρελθόντος.
Η Ενωση υπενθυμίζει τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, πως «σε μία δημοκρατική κοινωνία απόψεις και κρίσεις που μπορεί να προκαλούν ή να σοκάρουν πρέπει να προστατεύονται, όχι να διώκονται».
«Κόλαφο για τη δημοκρατία» χαρακτηρίζουν τη συγκεκριμένη δίκη με ανακοίνωσή τους οι Οικολόγοι Πράσινοι, τονίζοντας πως «η κριτική ενός επιστημονικού πορίσματος εμπίπτει στις αρμοδιότητες και είναι καθήκον της ακαδημαϊκής κοινότητας και όχι των εισαγγελέων και της Δικαιοσύνης», ενώ αναρωτιούνται:
«Και αν τελικά καταδικαστεί ο ιστορικός, τι διαφορά θα έχει αυτή η εξέλιξη από τις σκαιότατες πρακτικές του ναζισμού (κάψιμο των βιβλίων, επίσημη λογοκρισία κ.λπ.) εναντίον του οποίου οι μηνυτές αγωνίστηκαν»;
Επί της διαδικασίας η δίκη συνεχίστηκε χθες στο Ρέθυμνο, με την εξέταση του μάρτυρα κατηγορίας, επίτιμου αρχηγού ΓΕΕΘΑ Μανούσου Παραγιουδάκη, ενώ ο ίδιος ο κ. Ρίχτερ συνεχίζει να απουσιάζει από τη δίκη, εκπροσωπούμενος από τον δικηγόρο του.
Η πολιτική αγωγή ζήτησε να κληθούν ως μάρτυρες οι δήμαρχοι Καντάνου και Πλατανιά, αλλά και ο ιστορικός Γιώργος Μαργαρίτης, ο οποίος έχει αντικρούσει σθεναρά τα γραφόμενα του κ. Ρίχτερ.
Επίσης θα κληθούν να καταθέσουν και πέντε καθηγητές του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, για να εξηγήσουν τους λόγους που είχαν προτείνει την αναγόρευση του Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα.
Με το πλήθος των πανεπιστημιακών που θα εξεταστούν σταδιακά η δίκη μετατρέπεται σε ένα πανεπιστημιακό αμφιθέατρο, εκεί δηλαδή όπου θα έπρεπε να διεξάγεται η επιστημονική αντιπαράθεση – και όχι υπό τον φόβο των ποινικών κυρώσεων.
(Κεντρική φωτογραφία: Ο Γερμανός ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ ο οποίος δικάζεται με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο για «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού, με εξυβριστικό περιεχόμενο»).
