Ξαφνική και τεράστια είναι η απώλεια της καθηγήτριας Ελένης Μπριασούλη, ειδικά για τον κύκλο των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στην περιβαλλοντική προστασία, στη χωροταξία και στην προστασία του δημόσιου χώρου και των φυσικών πόρων.
Μπορεί να ακούσετε πολλούς αυτές τις μέρες να της πλέκουν το εγκώμιο, ως είθισται μετά θάνατον.
Αν αυτά που ακούτε όμως έρχονται από επίσημα χείλη, από ανθρώπους που έχουν την ευθύνη για τις τύχες της Κρήτης και της χώρας ίσως να πρέπει να αναρωτηθείτε:
Την άκουσαν άραγε όσο ζούσε;
Πήραν υπόψη τους τις επισημάνσεις της για τα θέματα της ερημοποίησης, της κλιματικής αλλαγής, του άκρατου τουρισμού, των γηπέδων γκολφ, του χωροταξικού της Κρήτης, της ανεξέλεγκτης εγκατάστασης Βιομηχανικών ΑΠΕ;
Οι γνώστες, οι άνθρωποι των κινημάτων και των αγώνων για την προστασία του περιβάλλοντος ξέρουν πολύ καλά πόσο σημαντικές ήταν οι παρεμβάσεις της.
Οι υπόλοιποι τεθλιμμένοι αρμόδιοι ας σωπάσουν διακριτικά και ας δούνε όσα δεν έκαναν διαβάζοντας έστω και τώρα τις επισημάνσεις της.
Εδώ μερικές χαρακτηριστικές:
