Στις 16 Νοέμβρη 2025 θα διεξαχθεί στη Χιλή ο πρώτος γύρος των εκλογών για την ανάδειξη νέου προέδρου. Στις 26-27 Οκτώβρη 2024 διεξήχθησαν περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, κατά τις οποίες εξελέγησαν οι επικεφαλής 16 περιφερειών, 345 δήμων, καθώς και 302 περιφερειακών και 2252 δημοτικών συμβούλων. Παρά το γεγονός ότι μόνο ένας από τους εκλεγμένους επικεφαλής περιφερειών εκπροσωπεί την αντιπολίτευση, η δεξιά στο σύνολό της έλαβε το 52% των ψήφων, διπλασιάζοντας το αποτέλεσμα του 2021, καθώς και φτάνοντας στον δεύτερο γύρο σε εννέα περιφέρειες.
.
Σήμερα, Κυριακή 29 Ιούνη, οι Χιλιανοί συμμετέχουν στις προκριματικές εκλογές του συνασπισμού «Ενότητα για τη Χιλή» (Unidad por Chile), ενός συνασπισμού αριστερών κομμάτων που υποστηρίζουν την κυβέρνηση του κροατικής καταγωγής νομικού Γκαμπριέλ Μπορίτς (Gabriel Borić Font, 11/2/1986). Τα περίπου 2.000.000 μέλη του αριστερού συνασπισμού «Ενότητα για τη Χιλή» θα επιλέξουν τον μοναδικό του υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές του Νοέμβρη. Οι υποψήφιοι είναι: ο νομικός Γκονσάλο Ουίντερ (Gonzalo Winter, 6/1/1987) του κόμματος «Ευρύ Μέτωπο» (Frente Amplio), η νομικός Ζανέτ Τζάρα (Jeannette Jara, 23/4/1974) του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής (Partido Comunista) και της Ανθρωπιστικής Δράσης (Acción Humanista), η Καρολίνα Τόγια (Carolina Toja, 12/5/1965) υποστηριζόμενη από το Κόμμα για τη Δημοκρατία (Partido por la Democracia), Φιλελεύθερο Κόμμα (Partido Liberal), Ριζοσπαστικό Κόμμα (Partido Radical), Σοσιαλιστικό Κόμμα (Partido Socialista) και Χριστιανική Δημοκρατία (Partido Demócrata Cristiano) και ο νομικός Χάιμε Μουλέτ (Jaime Francisco Mulet Martínez, 3/83/1963) της Περιφερειακής Πράσινης Κοινωνικής Ομοσπονδίας (Federación Regionalista Verde Social). Διεκδικούν να γίνουν ο εκπρόσωπος του αριστερού συνασπισμού στον πρώτο γύρο που θα διεξαχθεί στις 16 Νοέμβρη. Στην κούρσα κυριαρχούν δύο ισχυροί υποψήφιοι —δύο γυναίκες: η σοσιαλδημοκράτισσα Καρολίνα Τόγια και η κομμουνίστρια Ζανέτ Τζάρα. Το αποτέλεσμα των προκριματικών εκλογών είναι σημαντικό επειδή οι ψηφοφόροι που πρόσκεινται στην αριστερά θα επιλέξουν έναν υποψήφιο ο οποίος, σε λιγότερο από πέντε μήνες, θα αντιμετωπίσει τους υποψηφίους της δεξιάς που θα προκριθούν στον πρώτο γύρο και προς το παρόν είναι: η οικονομολόγος Έβελιν Ματέι (Evelyn Mattei, 11/11/1953) του συνασπισμού «Εμπρός Χιλή» (Chile Vamos), ο γερμανικής καταγωγής δικηγόρος Χοσέ Αντόνιο Καστ (José Antonio Cast, 18/1/1966), ιδρυτής και πρόεδρος του δεξιού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος της Χιλής, «κληρονόμος» του δικτάτορα Πινοσέτ, και ο γερμανικής καταγωγής youtuber Γιοχάνες Κάισερ (Johannes Maximilian Kaiser Barents-von Hohenhagen, 5/1/1976) του Εθνικού Ελευθεριακού Κόμματος (Partido Nacional Libertario). Αλλά κυρίως ο εκλεγμένος υποψήφιος του αριστερού συνασπισμού θα καθορίσει την τρέχουσα διαμάχη: τη «σφραγίδα» που θα έχει ο συνασπισμός στη μετά-Μπορίτς εποχή από τον Μάρτη του 2026, όταν θα λήξει η θητεία της σημερινής κυβέρνησης. Θα ανασυγκροτηθεί η μετριοπαθής αριστερά υπό την ηγεσία της σοσιαλδημοκράτισσας Τόχα ή θα ηγηθεί του συνασπισμού για πρώτη φορά το Κομμουνιστικό Κόμμα με την Τζάρα, το οποίο κερδίζει όλο και περισσότερες έδρες στα θεσμικά όργανα της Χιλής τα τελευταία 15 χρόνια;
Αυτό θα το δούμε σύντομα όμως, όταν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα από τις σημερινές προκριματικές εκλογές του συνασπισμού «Ενότητα για τη Χιλή» μετά το κλείσιμο της κάλπης στις 18:00 ώρα Χιλής (στις 02:00 μετά τα μεσάνυχτα ώρα Ελλάδας —έχουμε επτά ώρες διαφορά) . Όμως αυτό που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι για να γίνουν δεκτοί στον πραγματικό αγώνα εξουσίας στη Χιλή, όλοι οι «αριστεροί» και «εναλλακτικοί» υποψήφιοι έπρεπε να αναγνωρίσουν δημόσια την ύπαρξη «δικτατοριών» στην Κούβα και τη Βενεζουέλα! Απίστευτο, ε; Ναι!
Ο «δημοκρατικός» Τύπος, που βρίσκεται στα χέρια της παλιάς ολιγαρχίας που με τη βοήθεια της CIA ανέτρεψε με στρατιωτικό πραξικόπημα τον σοσιαλιστή πρόεδρο Σαλβαντόρ Αλιέντε (Salvador Guillermo Allende Gossens, 26/6/1908-11/9/1973) και των νέων οικονομικών ομάδων που γεννήθηκαν από τη δικτατορία του Πινοσέτ, δημιουργεί το πρώτο φίλτρο πολιτικής ορθότητας για τους πολιτικούς, μετατρέποντας τις συνεντεύξεις μαζί τους σε ανακρίσεις για τη «δέσμευσή τους στη δημοκρατία»…
Προκειμένου να διατηρήσουν την πιθανότητα εισόδου στη μεγάλη πολιτική, οι υποψήφιοι κάνουν μια «τακτική» υπόκλιση κατόπιν αιτήματος των ολιγαρχών. Μετά το πρώτο παζάρι με τη συνείδησή τους, η πολιτική ζωή μετατρέπεται σε παζάρι για το ποιες αρχές και ιδέες παραμένουν «κέρατα» και ποιες «πόδια»…
Αναφέρεται ότι ο μεγάλος ηθοποιός και ποιητής Βλαντίμιρ Βισότσκι (Владимир Семёнович Высоцкий, 25/1/1938-25/7/1980) απάντησε κάποτε σε δημοσιογράφους του δυτικού Τύπου στις γνωστές, αγαπημένες τους προβοκατόρικες ερωτήσεις: «έχω παράπονα για τη χώρα μου, αλλά δεν θα τα λύσω μαζί σας». Και το νόημα αυτών των λέξεων είναι πολύ ακριβές!
Οι Χιλιανοί υποψήφιοι της αριστεράς δεν μπορούν παρά να καταλάβουν από πού και για ποιον σκοπό προέρχονται οι ερωτήσεις για την Κούβα και τη Βενεζουέλα και αντί να μιλήσουν για το κύριο θέμα —τον μηχανισμό εκβιασμού και χειραγώγησης των μέσων ενημέρωσης— αρχίζουν να κλαψουρίζουν, δικαιολογώντας τους εαυτούς τους με τις αμαρτίες της νεανικής τους αγάπης για τον Φιντέλ και τον Τσάβες και από τη σημερινή τους «πολιτική ωριμότητα και ακεραιότητα», επικρίνοντας τις «παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανεξάρτητα από τα πολιτικά συστήματα»!!!
Αυτό είναι το όνειρο του Πινοσέτ που έγινε πραγματικότητα, ο οποίος αποκαλούσε τα ανθρώπινα δικαιώματα «κομμουνιστική εφεύρεση».
Ο σημερινός «αριστερός» πρόεδρος της Χιλής, Γκαμπριέλ Μπόριτς, ξεκίνησε το ταξίδι του στη μεγάλη πολιτική επικρίνοντας την Κούβα, τη Βενεζουέλα και τη Νικαράγουα, για να το επαναλάβει σε μια από τις πρώτες του κρατικές επισκέψεις από την ευλογημένη δημοκρατική χώρα των Ηνωμένων Πολιτειών. Η σημερινή υποψήφια πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής, Ζανέτ Τζάρα, αναγνωρίζει ήδη σε συνεντεύξεις της τα «προβλήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στην Κούβα και τη Βενεζουέλα! Ταυτόχρονα, τα όποια δικαιώματα για τους Κουβανούς και τους Βενεζουελάνους δεν συνεπάγονται το δικαίωμα να ζουν χωρίς οικονομικό αποκλεισμό, σαμποτάζ και τη συνεχή απειλή εισβολής από τον ισχυρότερο στρατό του κόσμου. Είναι σαν να στριμώχνεις κάποιον, να αρχίζεις να τον στραγγαλίζεις και ταυτόχρονα να απαιτείς να διατηρήσει την ευγένεια και τους καλούς τρόπους…
Σε αντίθεση με τους υποψήφιους αριστερούς για την προεδρεία, η Αριστερά μπορεί και πρέπει να συζητήσει οτιδήποτε διαφωνεί με την Κούβα ή τη Βενεζουέλα στις συναντήσεις με τις ηγεσίες των δύο χωρών, γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν ταμπού. Απλώς είναι σημαντικό να μην το κάνουν σε έναν μισθωμένο Τύπο που κάνει το καθήκον που του έχει ανατεθεί…
