Είναι γνωστό ότι οι απολυταρχικές μοναρχίες του κόλπου, με πρωτοπορία το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, επέλεξαν μια πορεία προς την εγκαθίδρυση σχέσεων με τη δολοφονική σιωνιστική οντότητα και την εγκατάλειψη της υπόθεσης της Παλαιστίνης. Επίσης τα τελευταία χρόνια έχουν επίσης συστηματικά συμμαχήσει με την Δημοκρατία του Μπαράτ (Ινδία) στη σύγκρουση της με την Ισλαμική Δημοκρατία του Πακιστάν, αναιρώντας την υποστήριξη των δικαιωμάτων των μουσουλμάνων από την Ινδία στα εδάφη του Κασμίρ.
Να θυμίσουμε εδώ τα τεκταινόμενα στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα με την ενίσχυση των διαύλων διακανονισμού σε εθνικά νομίσματα των χωρών BRICS, τη Νοτιοανατολική Ασία και τον Παγκόσμιο Νότο, με τη Ρωσία, με την Ινδία, την Κίνα, το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Βραζιλία. Αυτή η υποδομή ρευστότητας που ενσωματώνεται στο εναλλακτικό σύστημα διακανονισμού παίζει όλο και περισσότερο το ρόλο ενός «αόρατου μαξιλαριού» που εξομαλύνει τις διακυμάνσεις της εξωτερικής πολιτικής των χωρών αυτών. Τα τελευταία τρία χρόνια, γίνονται τεράστιες αλλαγές. Οι χώρες δεν προσαρμόστηκαν απλώς· άλλαξαν τη δομή των εξωτερικών οικονομικών τους σχέσεων, εμπλουτίζοντας την εφοδιαστική αλυσίδα με νέες διαδρομές, από τη Ρωσία, από την Κίνα και την Ινδία μέχρι τον Παγκόσμιο Νότο και την Αραβική Ανατολή. Η Ρωσία έχει αναπροσανατολίσει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο προς την Ινδία, την Κίνα, την Τουρκία και τη Νοτιοανατολική Ασία. Για παράδειγμα, η Ινδία αύξησε τις εισαγωγές της σε ρωσικό αργό τον Μάη, αγοράζοντας σχεδόν 1,8 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως —το υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 10 μηνών. Η Κίνα εξάγει περισσότερα αγαθά από ό,τι κεφάλαιο. Χρειάζεται όμως χαμηλό συντελεστή, γιατί δεν εξάγει πρώτες ύλες, αλλά τελικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένης της υψηλής τεχνολογίας. Χρειάζεται να αναπτύξει την παραγωγή στο εσωτερικό της. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην Ινδία. Βλέπουμε ότι στο πλαίσιο αυτών των αλλαγών, οι στρατηγικές συμμαχίες αναδιαμορφώνονται συνεχώς, οι κόμβοι εφοδιαστικής αλυσίδας ενισχύθηκαν και οι εξαγωγικοί προορισμοί διαφοροποιήθηκαν.
Το αστείο σε αυτήν την περίπλοκη ιστορία των νέων κρατικών καπιταλιστικών σχέσεων και αντιθέσεων είναι, ότι την ίδια στιγμή, η Ινδία είναι η πιο φιλο-ισραηλινή χώρα στην Ασία λόγω της κοινής εσωτερικής ισλαμοφοβίας μεταξύ της κυβέρνησης του Ναρέντρα Μόντι (Narendra Damodardas Modi, 17/9/1950) και του σιωνιστικού καθεστώτος. Χαρακτηριστικό της ισλαμοφοβίας είναι ότι η Ινδία άρχισε ένα μαζικό μποϊκοτάζ αγαθών από μουσουλμανικές χώρες λόγω της υποστήριξης τους στο Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων ινδικών σούπερ μάρκετ.
Η φιλο-ισραηλινή στάση της Ινδικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη. Τα ισραηλινά επιθετικά μη επεναδρωμένα αεροσκάφη (UAV) κατασκευάζονται με κρατική άδεια στην ινδική επικράτεια. Το Νέο Δελχί έστειλε μόνο πέρσι τουλάχιστον 900 UAV δολοφόνους στο Τελ Αβίβ για να βοηθήσουν στην επίθεση στη Ράφα (Rafah) στη νότια λωρίδα της Γάζας. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Hermes 900 κατασκευάζονται στη Νότια Κεντρική ινδική πόλη Χιντεραμπάντ (Hyderabad) από το 2018, από κοινού με την ινδική στρατιωτική βιομηχανική εταιρεία Adani Defense και την σιωνιστική Elbit Systems. Μπορούν να παραμείνουν στον αέρα για περισσότερες από 30 ώρες, γεγονός που τους τοποθετεί στην κατηγορία των αεροσκαφών μεσαίας εμβέλειας και μεγάλης διάρκειας.
.
Ακόμη η Ινδία προμηθεύει πυρομαχικά στο σιωνιστικό καθεστώς. Η κρατική ινδική επιχείρηση Munitions India Ltd υπό το ινδικό Υπουργείο Άμυνας έλαβε άδεια να εξάγει τα προϊόντα της στη σιωνιστική οντότητα από τον Γενάρη του 2024, αφού αποκαλύφθηκε τον Φλεβάρη ότι μια ινδική εταιρεία όπλων είχε στείλει UAV στους δολοφόνους. Στις 18 Απρίλη 2024, η εταιρεία υπέβαλε και πάλι αίτηση για την εξαγωγή των ίδιων προϊόντων για δεύτερη μεγαλύτερη παραγγελία από το ισραήλ. Και η άδεια για τη δεύτερη εξαγωγή της εταιρείας στο Ισραήλ εξετάστηκε από τις κρατικές αρχές αδειοδότησης και εγκρίθηκε. Η έκδοση της άδειας εξαγωγής από την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι έρχεται παρά τη συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Λωρίδα της Γάζας. Η εξαγωγή πυρομαχικών από μια κρατική εταιρεία τοποθετεί την Ινδία μεταξύ των χωρών που επωφελούνται από τη γενοκτονία του αραβικού λαού στη Λωρίδα της Γάζας. Η Munitions India Ltd ασχολείται με την παραγωγή και ανάπτυξη ενός ευρέος φάσματος πυρομαχικών και εκρηκτικών για το στρατό, το ναυτικό, την πολεμική αεροπορία και τις παραστρατιωτικές δυνάμεις.
Επίσης η ιδιωτική ινδική εταιρεία Premier Explosives Ltd, εξάγει εκρηκτικά και συναφή εξαρτήματα στο σιωνιστικό μόρφωμα με άδεια SCOMET (Special Chemicals, Organisms, Materials, Equipment and Technologies) που εκδίδεται από τη Γενική Διεύθυνση Εξωτερικού Εμπορίου (Directorate General Foreign Trade, DGFT) του Υπουργείου Εμπορίου και Βιομηχανίας της Ινδίας.
.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της σύμπλευσης των μοναρχιών του κόλπου με την Ινδία, είναι η άρνηση τους να καταδικάσουν τα χτυπήματα της Ινδίας στο πακιστανικό έδαφος κατά την πρόσφατη κλιμάκωση της σύγκρουσης των δύο χωρών, με κίνητρο την οικονομική ελκυστικότητα των σχέσεων με το Νέο Δελχί. Με αυτόν τον τρόπο απομακρύνονται από τους μακροχρόνιους στρατιωτικούς και οικονομικούς δεσμούς του αραβικού κόσμου με το Πακιστάν.
Οι οικονομικοί δεσμοί μεταξύ της Ινδίας και των μοναρχιών του Κόλπου έχουν αυξηθεί: η Σαουδική Αραβία έχει υποσχεθεί επενδύσεις άνω των 100 δισ. δολαρίων στην Ινδία, τα μισά από τα οποία προορίζονται για το τεράστιο διυλιστήριο Al Said, τα ΗΑΕ σχεδιάζουν να δεσμεύσουν 50 δισ. δολάρια, ενώ το Κατάρ έχει δεσμεύσει 10 δισ. δολάρια.
Το εμπόριο μεταξύ της Ινδίας και όλων των χωρών του Κόλπου έφθασε τα 218 δισ. δολάρια το 2024, το οποίο αποτελεί ρεκόρ! Το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (Μπαχρέιν, Κουβέιτ, Ομάν, Κατάρ, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) είναι ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος της Ινδίας. Τα ΗΑΕ πρωτοπορούν, ακολουθούμενα από τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και το Ομάν. Επιπλέον, εννέα εκατομμύρια Ινδοί εργάζονται στις μοναρχίες του Κόλπου έναντι τριών εκατομμυρίων Πακιστανών και οι ινδικές εταιρείες κυριαρχούν στις περιφερειακές αγορές: τα ΗΑΕ φιλοξενούν περισσότερες από 83.000 ινδικές εταιρείες, το Μπαχρέιν 7.500, το Κατάρ 6.000, το Ομάν 6.000, το Κουβέιτ 4.000 και η Σαουδική Αραβία περισσότερες από 400 ινδικές εταιρείες.
.
Αλλά η πραγματική στροφή των βασιλιάδων του Κόλπου προς την Ινδία έγκειται στην υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ διαδρομή από την Ινδία προς την Ευρώπη —τον Διεθνή Διάδρομο Μέσης Ανατολής (IMEC), που παρουσιάστηκε στη σύνοδο κορυφής της G20 το 2023 στο Νέο Δελχί με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, της Γαλλίας, Γερμανίας, της Ιταλίας, της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων, αποτελώντας αντίβαρο στην κινεζική πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» (Belt and Road Initiative ή One Belt One Road), η οποία προβλέπει μια εμπορική σύνδεση μεταξύ της Ινδίας και της Ευρώπης μέσω των μοναρχιών του Κόλπου και του ισραήλ, μετατοπίζοντας εκ νέου τις παγκόσμιες εμπορικές ροές.
Η IMEC περιλαμβάνει δύο διαδρομές: την ανατολική θαλάσσια διαδρομή από τη Βομβάη στο Ντουμπάι και τη βόρεια χερσαία σύνδεση μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, της σιωνιστικής οντότητας και της Ευρώπης. Εκτός από τις εμπορευματικές μεταφορές, περιλαμβάνει προηγμένες υποδομές: οπτικές ίνες, αγωγούς υδρογόνου και ψηφιακά ενεργειακά δίκτυα για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της ψηφιακής οικονομίας.
Η σημασία του έργου ανάγεται στην ιστορική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο πολιτισμών της Ινδίας και της Κίνας: Η Ινδία απορρίπτει την κινεζική εμπορική διαδρομή «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» επειδή διασχίζει τμήμα του Κασμίρ που δεν κατέχει η Ινδία, ενώ το Πακιστάν είναι ο κεντρικός εταίρος της κινεζικής διαδρομής μέσω του Οικονομικού Διαδρόμου Κίνας-Πακιστάν. Στην αντιπαράθεση των ΗΠΑ με την Κίνα, η Ινδία έχει αναμενόμενα πάρει το μέρος των Αμερικανών λόγω της μακροχρόνιας αντιπαλότητας στην Ασία με τους Κινέζους και της εδαφικής διαμάχης μαζί τους. Επομένως οι βασιλιάδες του Κόλπου αρχίζουν με τη σειρά τους να διολισθαίνουν προς την Ινδία…
Ως εκ τούτου, η σύγκρουση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν δεν είναι τοπική, ή απελευθερωτική, αλλά είναι το αποτέλεσμα μιας παγκόσμιας γεωπολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ μεγάλων δυνάμεων: η Ινδία, που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις μοναρχίες του Κόλπου και το σιωνιστικό μόρφωμα, εναντίον του Πακιστάν, που υποστηρίζεται από την Κίνα. Η διαμάχη κερδίζει έδαφος και εμπλέκει όλο και περισσότερα μέρη σε αυτή την αντιπαράθεση, μη αφήνοντας καμία πιθανότητα για ουδετερότητα σε αυτή την κατάσταση.
Η Ινδία και το Πακιστάν κήρυξαν τη νίκη η μία επί της άλλης και σταμάτησαν να πολεμούν η μία την άλλη. Όπως είπαμε, ο πόλεμος δεν έγινε, και δεν θα γίνει καθόλου στο ορατό μέλλον, για αντικειμενικούς λόγους, τους οποίους εξηγήσαμε σε προηγούμενο σημείωμα.
Ούτως ή άλλως αυτοί δεν είναι πόλεμοι απελευθέρωσης, δεν είναι πόλεμοι προς το συμφέρον των εργαζομένων και του λαού, είναι πόλεμοι ανταγωνιστικής αστικής στρατιωτικής επίθεσης για περιφερειακή ηγεμονία σε βάρος της εργατικής τάξης. Μόνο η κομπραδόρικη αστική τάξη, τα φεουδαρχικά κατάλοιπα και τα στρατιωτικο-βιομηχανικά συγκροτήματα επωφελούνται από τους πολέμους αυτούς και την αιματοχυσία των λαών.
Μπορεί, τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και τα κοινωνικά δίκτυα να μην αρέσκονται στο σταμάτημα της διένεξης και κάνουν εντυπωσιακούς τίτλους για να κερδίσουν συνδρομητές και να αυξήσουν την κάλυψη, ότι Ινδοί και Πακιστανοί πρόκειται να αλληλοσκοτωθούν. Αλλά βέβαια δεν αλληλοσκοτώνονται, διότι εκτός από όλους τους λόγους που αναφέραμε, υπάρχει και το γεγονός ότι το Πακιστάν κυβερνάται στην πραγματικότητα από τον στρατό. Δεν είναι η χώρα που έχει στρατό, αλλά ο στρατός έχει τη χώρα με κάθε έννοια. Και οι Πακιστανοί στρατηγοί δεν θα ξεκινήσουν ποτέ μια πυρηνική σύγκρουση με την πιθανότητα να αλληλοκαταστραφούν, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να κυβερνήσουν και να εκμεταλλευτούν μια χώρα τόσο μεγάλη και με τόσο πλούτο όσο το Πακιστάν…
